حضرت آیت الله ابوالقاسم علیدوست حفظ الله در اولین جلسه تدریس خارج فقه و اصول فرمودند:

اولین جلسه درسی را با سخنی از امیر المؤمنین امام علی (ع) آغاز می­کنیم باشد که مایه برکت برای تمام سال تحصیلی ما گردد. آن حضرت می­فرماید:" إنما أنت عدد أيام فكل يوم يمضي عليك يمضي ببعضك"[1] همانا عدد ایام هستی سپس هر روز که بر تو گذشت جزئی از تو رفته است.

بشر موجودی مختار میان دو جبر است، جبر آمدن و جبر رفتن، اگر تمام عالم هم داستان شوند نمی­توانند ولادت انسانی را به تأخیر بیندازند و نمی­توانند از مرگ کسی جلوگیری کنند.

ما انسان­های مختاری هستیم که زمانی در اختیار داریم که حتّی مقدار آن را هم نمی­دانیم و این زمان سرمایه­ انسان است تا آنجا که حضرت امیر(ع) می­فرماید: إنما أنت عدد ایام.

روزها می­گذرد و دفتر عمر ما ورق می­خورد، هر روز که برگی از این دفتر کنده می­شود، و با هیچ چسب و وصله­ای نمی­توان این کاغذ را به دفتر عمر بازگرداند.

جالینوس در حدود سالهای 131 تا 201 میلادی می زیست از بزرگترین پزشک های یونان باستان بود . او یکی از هشت طبیب جهان آن روز بود که مرجع و بنیانگذار قواعد علوم پزشکی بود . او به قدری در علم طب مهارت داشت که نقل می کنند : چهار صد کتاب در این موضوع تصنیف کرد.

وی در آخر عمر بیماری اسهال گرفت هرچه درمان کرد و برای کنترل اسهال کوشید نه تنها خوب نشد بلکه اسهالش بیشتر شد . مردم از روی سرزنش به او می گفتند : تو با آن همه علم و دانش پزشکی از معالجه خود عاجز مانده ای ؟!

او برای اینکه جلو حرف مردم را بگیرد روزی آنها را به حضور طلبید و در حضور آنها دستور داد خمره ای حاضر کردند و آن را پر از آب نمود و داروی اندکی « که خود ساخته بود » در میان آن خمره ریخت و پس از چند لحظه به حاضران گفتم : آن خمره را بشکنید ! با کمال تعجب دیدند آب آن چنان بسته شده بود که نریخت سپس به آنها گفت : من از این دارو که آب روان را به هم بسته است هر چه برای بند آمدن اسهال خوردم نتیجه نگرفتم.

بدانید که علم و تجربه در برابر قضای خدای تعالی سودی نبخشد و سرانجام با همان بیماری از این دنیای فانی رخت بر بست.

"فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ"[2] به هنگامى که این اجل فرا رسد، نه لحظه‏اى تأخیر خواهند کرد و نه لحظه‏اى بر آن پیشى مى‏گیرند.

ما نسبت به عمر خود مسئولیم و بنده قدم از قدم برنمی­دارد مگر آنکه از جوانی و عمر او پرسش می­شود، باید زمان را با برنامه ریزی مدیریت کنیم و بعد به محاسبه بنشینیم. به عنوان نمونه تعطیلات تابستانی خود را چگونه بهره بردید؟ آیا الآن در خور آن زمان واسع کاری برای تحویل دارید؟ اگر چنین نیست بر اساس نصوص دینی باید توبه کرد و عملی در خور انجام داد.

با وجود همه­ی مشکلات، امکانات زیاد و ظرفیت­های گرانبهایی در اختیار ماست، در خور این ظرفیت­ها، مورد مؤاخذه قرار می­گیریم. وقفوهم أنهم مسئولون[3]

هر کس زحمت نکشید بهره­ای نبرد اما چنین نیست که هر کس زحمت کشیده بهره برد، تلاش­ها را باید به سمت اهداف مدیریت کرد وگرنه بسیارند که از زحمات خود بهره­ای نبردند.

--------------------------------------------------------------------------------

. آمدی، غرر الحکم، ص159.[1]

   اعراف 34.[2]

. صافات 24[3]