تحقیق گذشته هادی به مطالبی است

وجود دو اشکال در مانحن فیه

رفتارشناسی محقق نائینی در مسأله
اختصاص روایات تخییر به عصر غیبت در فرض تکافؤ متعارضین
اختصاص روایات توقف به عصر حضور در فرض تکافؤ متعارضین
لزوم اخذ به روایات دال بر ترجیح با بودن مرجح
رد روابت دال بر احتیاط به دلیل ضعف سند و عدم عمل اصحاب به آن

ما یظهر عند نهایة الشوط - رأی اول مطبوع و قابل قبول است در برخی موارد نه همه موارد.آن جا که معنا واقعاً واحد است حقیقی است و داعی امری خارج از معنا است و معنای حقیقی را می‌توان اراده کرد.
اما در برخی موارد مثل استعمال صیغه در تعجیز و تهدید پیاده نمی‌شود به این که گفته شود صیغه در این موارد «لانشاء الطلب حقیقة» هست لکن به داعی کذا اصلاً انشاء طلب نیست بلکه ظاهر صیغه اظهار طلب است لکن طلبی در کار نیست.
پس در این موارد نظر دوم صحیح باشد هر چند نظر سوم مطلاقا قابل قبول نیست.فتأمل.
1-2-2. مفاد صیغه: ان الصیغة حقیقیة فی الوجوب - اقوال - لایبعد کونها حقیقیة فی الوجوب به دلیل: 1. تبادر