ضابطه محقق صدر در تمییز مسأله اصولی از قاعده فقهی
ضابطه محقق اصفهانی و محقق خویی در تمییز
نقد ضابطه محقق صدر به دو بیان
تمییز ماهوی نیست و منقوض است.
نقد محقق خویی و شیخ استاد بر ضابطه محقق نایینی
القای قاعده فقهی هم به مقلّد صحیح نیست.

گفتگو از اصل جاری در مورد جزیی مثل استصحاب در مورد خاص خارجی بحث اصولی نیست.
گفتگو از کلیات استصحاب، برائت و ... بدون توجه به مورد خاص بحث اصولی است.
گفتگو از اصل جاری در یک مورد کلی مثل اصل جاری در ماء نجس متغیر بنفسه به دو اعتبار می تواند بحث فقهی (قاعده فقهیه) و بحث اصولی باشد.
در مساله باید تفصیل داد.
مساله اصولی
قاعده فقهی و مساله فقهی
تفاوت میان اینها

بیان اقوال در دخول یا خروج مباحث اصول عملیه از اصول فقه
تفصیل در مسأله بین الجاری فی الشبهات حکمیه که داخل است و غیر آن که خارج است.
تحقیق در مسأله-اصول عملیه تقسیماتی دارد.
دو نگاه در فقه:موسّع انگار و مضیق انگار
اصول عملیه جاری در موارد جزیی از فقه نیست.
بحث های کلی از اصول عملیه از اصول است.
گاه بحث از اصول عملیه در واقع بحث از یک قاعده فقهی است.(حیثیت متفاوت است)

اشکال بر بیان محقق عراقی که مسائل علم رجال را داخل در علم اصول فقه می داند.
باید از اصول فقه و رجال به عنوان علمی که به تعیّن رسیده است صحبت کرد نه علم در حال شدن و بدون تعیّن.
اشکال بر بیان کسانی که مسائل رجال را خارج از مسائل علم اصول می دانند.
نظر صحیح این است که مسائل رجال داخل در اصول فقه نیست،لکن نمی توان تعریف جامع و مانعی از این دو علم
-مثل سایر علوم یا بخشی از آن ها-ارائه داد.
اصول عملیه و علم اصول