جریان شناسی فقهی امامیه (1401-1402) - جلسه
مشهد - دانشگاه علوم اسلامی رضوی
انقلاب اسلامی و فقه های مضاف
ضرورت فقه های مضاف
مراحل معرفت به یک دانش
اطلاع - تخصص - تمرکز
آسیب شناسی پرداختن به فقه های مضاف
عناوین انتزاعی/ورود بدون گفتمان لازم
بار اضافه بر دوش فقه
پرسش و پاسخ
جریان شناسی فقهی امامیه (1401-1402) - جلسه
مشهد - دانشگاه علوم اسلامی رضوی
مفاهیم : دین، شریعت بالمعنی الاعم، شریعت بالمعنی الاخص، اجتهاد بالمعنی الاعم، اجتهاد بالمعنی الاخص، احکام، جریان شناسی، روش شناسی
اهمیت موضوع
مقدمه اصول فقه (1401-1402) - جلسه
اشاره به امور هشت گانه از سال قبل به عنوان مسائل فلسفه اصول فقه یا فلسفه فقه - محقق خراسانی 13 امر را به عنوان مقدمه میآورد که مورد اول آن با موارد هشتگانه سال قبل مشترک است.
اثر این امور در استنباط متفاوت است، هر چند هیچ کدام بی اثر نیست.طرح برخی مباحث لازم ضمن این امور.
امر اول: (امر دوم کفایة) فی تعریف الوضع و اقسامه و المعنی الحرفی و ما یناسب ذلک
به دلیل طرح دلالت وضعیه لفظیه از وضع سخن به میان آمده است.
تعریف وضع: نحو اختصاص للفظ بالمعنی ناشٍ من تخصیصه به تارة و من کثرة استعماله فیه اخری.
بر این تعریف اشکال گرفته شده است که وضع و اختصاص مرادف یکدیگر نیستند پس لازم بود تعبیر به تخصیص میشد.
جواب داده شده است که برای شمول وضع تعیّنی از این تعبیر استفاده شده است.
مقدمه اصول فقه (1400-1401) - جلسه
الظاهرات التی لیست بمصدر و لا سند.
عرف نه مصدر است و نه سند. عقل هم کارایی سندی دارد و هم کارایی ابزاری.
خلط این کارایی ها به یکدیگر. رجوع سندیت مصلحت به عقل و نقل. کارایی سندی عرف متجسد از ادراک عقل است.
این عرف ها نیازمند امضا نیست.
ضروریة التفکیک بین الجعل و التخطیط و لوازم هر یک امر تخطیط و برنامه ریزی به دست عرف است. اختیار مخطِّط در شیوه های اجرایی مثل اختیار نمازگزار در انتخاب شیوه های خواندن نماز.
لزوم گسست این دو از یکدیگر - کلام آقا نجفی اصفهانی در این باره.