جریان شناسی فقهی امامیه (1401-1402) - جلسه
مشهد - دانشگاه علوم اسلامی رضوی
مبانی تصحیح حقوق مستحدثه
رفتار های موضوع ساز عرف و رفتار های قانونگذارانه عقلا
تصحیح رفتار های قانونگذارانه عقلا از طریق عمومات ملفوظ و عقل و بنای عقلا
قابلیت نصوص ملفوظ برای تصحیح این نوع رفتارها
مشکل اعتبار سیره های جدید عقلا و حل آن
تصحیح بنای عقلا از طریق ارجاع بنای عقلا به عقل
خارج اصول فقه- دور دوم (1400-1401) - جلسه
اختلاف کیفیة التعامل مع اسناد الاحکام النقلیة الصرفة و غیرها
از مهمات فن استنباط تفاوت گذاشتن بین ادله نقلی احکام تعبدی است که باید بر الفاظ و هیئات جمود کرد، به لغت بها داد و عرف زمان صدور نص را محور قرار داد. اما در ادله احکام شرعی عقلی و عقلایی نباید بر الفاظ جمود کرد بلکه باید ادراک عقل و بنای عقلا را نیز ملاحظه نمود.
مثلا در احل الله البیع یا الّا ان تکون تجارة عن تراض نمی توان به اطلاق آن تمسک کرد و قائل به شرعیت بیع غرری یا سفهی شد اگر در عقلا چنین بیعی را قبول نداشته باشند.
اصولا در احکام شرعی عقلی لفظ موضوعیت ندارد بلکه هادی به آن چیزی است که مدرِک در درون خود می یابد.
گلایه از رفتار بخشی از فقها در عدم تفاوت گذاشتن بین این دو حوزه - لزوم مصداق شناسی نسبت به مورد.