برای حکم اطلاقاتی است:
1. به معنای خطاب شرع که متعلق به افعال مکلفان است.
2. خطاب به فعل یا حکم وضعی
3. اراده یا کراهت فعلی از عبد
4. بعث و زجر اعتباری
5. حتی بر اقتضای اراده و کراهت نیز اطلاق شود.
6. اعتبار و ابراز آن
7. اراده و کراهت مبرزه

مرجعیت اراده منافات با تبعیت احکام از مصالح و مفاسد و امکان فهم فی الجمله آن مصالح و مفاسد و استفاده از آن در استنباط ندارد.
مخالفت اشاعره و تابعان معاصر ایشان با این نظریه.
شریعت در دو معنا به کار می رود:
1. شریعت بالمعنی الاعم که مساوی با دین با همه گزاره های آن است.
2. شریعت بالمعنی الاخص که به معنای احکام با همه اقسام آن است.
در تفسیر حکم بیان های مختلفی وجود دارد مثل:خطاب الله المتعلق بافعال المکلفین بالاقتضاء او التخییر او الوضع

ادامه تحقیق مساله توسط استاد

بررسی لغوی حد و حدود شارب