ادامه تتبع در مساله شک در نفسی و یا غیری واجب
کلام منتقی الاصول: تمسک به اطلاق هیأت ناصحیح و تمسک به اطلاق ماده صحیح است.
تمسک به غیر اطلاق لفظی: کلام محقق خراسانی: اگر آن چه مشروط احتمالی است وجوب فعلی دارد باید مورد مشکوک اتیان شود و لو جهت مشکوک معلوم نباشد و الّا شک بدوی می شود. ماهیت کلام خراسانی صرف اصل عملی نیست.
برخی اقتضای اصل عملی را غیر این دانسته اند.
محقق نایینی: شقوقی را مطرح نمودند که مراجعه شود.
اقتضای تحقیق در مساله با بیان چند امر.

حکم الشک فی کون واجب نفسیاً او غیریا؟
کم فایده بودن اصل بحث به دلیل قلت مورد یا عدم لکن در جوانب آن بحث های مفیدی صورت می‌گیرد.
بررسی از جهت اصل لفظی - اصل عملی و غیر این دو
تتبع؛
1. محقق خراسانی: اطلاق هیأت مقتضی نفسی بودن واجب است
2. شیخ انصاری مدلول هیأت را معنای حرفی می داند . آن را غیر قابل برای اطلاق و تقیید می بیند.
اطلاق به معنای شمول نیست بلکه تعیّن فردی خاص از دو فرد یا چند فرد است.
3. محقق اصفهانی: تعیّن واجب نفسی را قبول دارد لکن نه از باب بیان آخوند.

نسبت واجبات با مقاصد عالیه و ملاکات احکام - علل الشرائع
اشاره به مناسبات طرح این بحث در این جا.
واجبات متعلق تکلیف محصل غرض که مطلوبات اصلی است، هستند اشاره محقق خراسانی به این بحث
بیان اقتضای تحقیق: مقسم در نفسی و غیری ما وقع تحت تکلیف است بدون توجه به مقاصد یا ملاکات مگر ملاکی که موضوع حکم باشد مانند: اسکار و حرمت خمر

در نفسی انگاری و غیری انگاری واجب تهیئی دو مسلک وجود دارد. واجب تهیئی غیری است لکن وجوبش للغیر نه بالغیر.
نسبت الزامات عقلیه با تقسیم واجب به نفسی و غیری
واجبات:
1. شرعی محض 2. شرعی عقلی- ارشادی مولوی (با سند نقلی و عقلی یا سند عقلی فقط)
3. عقلی محض که شارع دخالت ندارد به دلیل لغویت یا تسلسل
اولی نفسی و غیری دارد.
دومی نیز همین طور.
نوع اول از قسم سوم: غیری عقلی است و نوع دوم از قسم سوم نیز عقلی است و لا ضیر فی جعله من النفسیات
غیری دو مرتبه تقسیم می‌شود.