تشخیص نوع حیثیت کار آسانی نیست و شاهد آن اختلاف محقق نایینی و خویی است.
نظریه تحقیق:
در احکام مستفاد از عقل چون حاکم در این باره وجدان خود ما است وضعیت روشن است.
حدود حیثیت با مراجعه به عقل حاکم به اصل محمول و حکم روشن می‌شود.
در احکام مستفاد از نصوص هرگاه حیثیت مورد تنصیص واقع شود مرجع عرف مخاطب نص است که آیا حالت صغرا و کبرا دارد یا نه؟
مانند: روایت امام علیه السلام - واسطه در عروض - قاعده - حیثیت تقییدی - در دعوای محقق نایینی و محقق خویی حق با نایینی است.
البته محقق نایینی در تعبیر به واسطه در ثبوت در مثل لاتشرب الخمر لاسکاره اشتباه کرده است فرض شک در علیت و حکمت و حکم آن.

حکم شناسی لهو، لعب، لغو و باطل
در فقه و در شریعت مطهر
درمورد لهو و لعب اختلاف است. بدین قرار :
1. این دو عنوان بما هی هی حرام است
2. بما هی هی حرام نیست
3. لهو حرام - لعب غیر حرام
4. عکس مساله سوم
نقل کلمات فقها در اینباره
بررسی حکم لهو در قرآن
مستفاد از قرآن عدم حرمت لهو است بما هی هی
هرچند در آن خسران، ضرر و ... وجود دارد.
گویا حرام کلامی است؛ و نه فقهی.

آیا عوارض ثانوی واسطه در عروض است یا واسطه در ثبوت؟ برای تعقل حکم به معروض.
ثمره این دو
ادله مخالفان نشان دادن سیمای معصوم بدون افکت
مساله ششم
نقش زمان و مکان و واقعیت های حاکم در زمان نزول و صدور نصوص و تراث شرعی

تعریف هنر
حکم اولی فقه هنر بدون توجه به تعین و مصداق خاصی، استحباب است.
استفاده استحباب از روایت معتبر ان الله جمیل یحب الجمال و یحب عن یری اثر نعمته علی عبده
اصل جواز در وقت شک
عروض عناوین بر فعل هنری که آن را به وجوب یا حرام میکشاند، آیا واسطه در ثبوت است یا واسطه در عروض؟
عناوینی که عارض می شود گاه عنوانی است واضح الحکم و گاه قابل بحث و گفتگو
نمایش چهره معصوم علیه السلام در فیلم و سینما؟
نقد نگاه تنزیهی و تحریمی فقها به تعینات هنری