ادامه گفتگو از کارکرد گرایی و اسم گرایی
بدون تردید وقتی حکمی به موضوعی تعلق میگیرد، این موضوع، موضوعیت دارد؛ و خروج از این عنوان به هر دلیلی نیازمند اقامه دلیل است.
لکن نمی توان همیشه به این اصل وفادار ماند. در مواردی با کمک قرائن باید اصالة الموضوعیة را کنار گذاشت؛ و اینجاست که کارکرد گرایی و شبه آن مطرح میشود.
نقد نگاه محقق خویی در اسم گرایی ناموجه در مسائلی چند و ارائه نظر تحقیق در اینباره

ضابطه محقق صدر در تمییز مسأله اصولی از قاعده فقهی
ضابطه محقق اصفهانی و محقق خویی در تمییز
نقد ضابطه محقق صدر به دو بیان
تمییز ماهوی نیست و منقوض است.
نقد محقق خویی و شیخ استاد بر ضابطه محقق نایینی
القای قاعده فقهی هم به مقلّد صحیح نیست.

بررسی فقهی شرکت در منافع :
محقق خویی شرکت در منافع باطل است مگر در فرضی که شرکت در خود منفعت باشد.
یعنی مثلا قابلیت خانه برای سکونت که بالفعل موجود است مورد شرکت واقع شود.
نقود هفت گانه بر کلام محقق خویی در مسئله
حق، صحت شرکت در منافع است بدون تاویل آن به عقد صلح. به دلیل عمومات تنفیذ معاملات.