2. اطوار استعمال در اکثر از معنای واحد
الف: علی سبیل الانفراد
ب. به نحو عام مجموعی
ج. به نحو جامع (عموم الاشتراک)
محل بحث مورد اول است و الّا دوم غلط و سوم مقبول همگان است.
استقلال استعمالی نه استقلال حکمی
آرای ابراز شده در مساله:
1. منع مطلقا 2. جواز مطلقا(حقیقت و محاز)
3. در تثنیه و جمع مجاز دون المفرد
4. در نفی جایز ولی در اثبات نه 5. عقلا جایز ولی عرفا نه. اکثریت بر اول هستند.
ادله آراء - دلیل منع:
1. استعمال صرف علامت گذاری نیست فناء هست-لحاظ هست.
2. استعمال ایجاد المعنی است در خارج به لفظ - لحاظ است دو لحاظ در آن واحد میّسر نیست.
وجه عدم امکان دو لحاظ در آن واحد بیان نشده است.

آیات حامل اشارات و بطون و مساله تعارض
آیا بطون آیات قرآن و اشارات آن برای استنباط حکم صلاحیت دارد ؟
بر فرض صلاحیت، اگر با سایر ادله و قواعد تعارض کرد چه باید کرد ؟
بررسی و تحقیق
حجیت دارد و مدیریت تعارض آن مثل جاهای دیگر است.
ختم کلام
اقسام شهرت