جلسه سی‌ و دوم 1400-1402
جلسه نهم 1401-1402
روایات دال بر حرمت استعمال آلات موسیقی
روایات متعددی در نگاه اول دلالت بر حرمت دارند
این روایات را مرحوم شیخ حر در باب 100 و 101 از ابواب ما یکتسب به در جلد 17 وسائل جمع کرده است.
روایات در دلالت بر قضیه مشترکشان نیاز به سند ندارند
هرچند در دلالت بر مفادی خاص نیازمند سند است
سوالی که در اطراف این روایات هست این است که آیا مطلق استفاده از آلات حرام است یا ناظر به استفاده خاص با مقارناتی ویژه است

جلسه سی‌ و یکم 1400-1402
جلسه هشتم 1401-1402
بررسی وضعیت شبهه حکمیه و موضوعیه (مصداقیه) در مورد غنا همان وضعیت شبهه است در سایر جاها؛
چه قائل به احتیاط باشیم چه برائت
فقه موسیقی :
کلمه موسیقی در نصوص دینی نیامده است و موضوع حکم شرعی واقع نشده است.
آنچه داریم استعمال آلات مربوط به موسیقی است.
آلاتی که با تولید صدای موزون و منطبق با تعریف موسیقی، از آلات موسیقی به شمار میروند.
استعمال آلات بدون اختلاف بین فقها حرام است؛
لکن بحثی که وجود دارد این است که آیا صرف استعمال این آلات حرام است یا وقتی که برای تولید موسیقی باشد یا وقتی مصداق لغو باشد؟

تضييق الأمر علي من حمل بعض اخبار الجواز علی التقیة
مرحوم شيخ حر روایات دال بر جواز غنا را حمل بر تقیه کرده است.
با توجه به اختلاف فقیهان سنی در این‌باره این حمل درست نیست.
ادعای اتفاق فقهای شیعه بر حرمت غنا بما هو هو ولو في الجمله ناصحیح است.
از عقل و اجماع نمی‌توان برای حرمت غنا استفاده کرد.
آنچه قابل استفاده احتمالی است، روایات و قرآن است.

ادامه گزارش از مکاسب شیخ در مورد فقه غنا
اشاره به دو استثنا
1. حداء
2. غنای مغنیه در اعراس وقتی همراه با حرامی نباشد
شیخ استثنای دوم را قبول میکند و اول را نه
حاصل کار شیخ
از موضوعیت انداختن غنا برای حرمت و استعمال آلات لهو
آنچه حرمت می آورد لهو بودن است
شیخ غنا را از جنس کیفیت صوت میداند
نقد کلی کلام شیخ در غنا
1. پس نباید در بحث غنا محور حرمت باشد
2. باید به رابطه دو سویه توجه کرد
3. نباید بحث مبتلا به ابهام باشد