header

خارج فقه القضاء (1400-1401) - جلسه

اخلاق: امام رضا علیه السلام؛ من سأل التوفیق و لم یجتهد فقد استهزأ بنفسه
1. اجتهاد کانال عبور فیض از خداوند به انسان
2. هر تلاشی محمود و مشکور نیست باید با برنامه اجتهاد کرد در مسیر تقوا و علم
3. چهار روش برای اتلاف وقت: کار نکردن - کم کار کردن - بد کار کردن - کار بیهوده کردن
4. هر کاری را باید با نگاه دین ارزیابی کرد. حدیث؛ امام رضا علیه السلام: اعلموا انکم لاتشکرون الله بشئ بعد الایمان بالله و رسوله و بعد الاعتراف بحقوق اولیاء الله من آل محمد صلی الله علیه و آله احبّ الی الله من معاونتکم لاخوانکم المؤمنین علی دنیاهم.
نامه امام به مالک اشتر و بیان سیاست افتراقی در شدت عمل علیه یقه سفیدها - نامه 20 به زیادبن ابیه - نامه 40 و 41 - نامه 43 به ابن هُبیرة - نامه 45 به عثمان بن حنیف و ....

خارج فقه القضاء (1400-1401) - جلسه

صاغرا در روایت معاویة بن عمار دال بر مجازات مضاعف نیست. بین صاغرا و مصغرا فرق است.
اطلاق مقامی یا لفظی نافی مجازات افزون است.
روایت ... یغرّم قیمته مرّتین و توجیه آن - محدث مجلسی: این روایت مورد عمل قرار نگرفته است.
با ابتلای اجرای مجازات‌های اصلی، مجازات‌های جایگزین مطرح می‌شود.
مجازات یقه سفیدها و افراد دارای مسئولیت و تعیّن.
مواردی که از محل بحث خارج است، مثل جایی که بر جرم یقه سفیدها عنوان مستقل دیگری در تعیّن خارجی مترتب شود.
دلالت عقل - آیات قرآن و روایات شریف دال بر تشدید مجازات - دلالت عقل در حدّ اقتضا است.
آیه 30 سوره احزاب بعلاوه روایات دال بر عدم معذوریت عالم.
نامه‌های حضرت امیر علیه السلام در نهج البلاغه شریف مثل نامه 53.

خارج فقه القضاء (1400-1401) - جلسه

مدیریت گروه های 5 گانه قسامه - گروه 3و 5 از گردونه‌ی تعارض خارج است، هر چند مؤثر در رویکرد به قسامه است.
نسبت گروه چهارم به اول و دوم نسبت بیان و قید به مطلق و کالمطلق است.
حکومت گروه چهارم در مساله که مطابق نظر مشهور است.
البته نسبت به دلیل بودن آن با فرض وجود طریق اسدّ و اوثق - به ویژه با وضعیت تکنولوژی امروزه - باید تامل کرد، هر چند دلیل بودن آن با نبود همه طرق قابل التزام است.
آن چه راجع به کارایی قسامه گفته شد و تأثیر فقهی آن در وقتی است که آن چه امام علیه السلام فرموده اند حکمت باشد و الّا اگر علت باشد، علت تعمم و تخصص.
نکات دیگر قسامه را در مجال دیگر باید پی گرفت.
محور دوم (عطف بر محور اول شروع شده از ص 425): سیاست افتراقی به اعتبار اشخاص و زمان و مکان.