خارج فقه سیاسی (1401-1402) - جلسه
مشارکت سیاسی اقلیت های مذهبی در قانون اساسی ج. ا. ایران اصول:19-20-26-13-12-64 بیاناتی دارد.
در اصل 19: برخورداری ملت از حقوق مساوی و عدم تبعیض محلی و زبانی و نژادی تاکید دارد. این اصل مورد موافقت قطعی فقه و شریعت است.
اصل 20: تساوی آحاد ملت از جهت حمایت قانون از ایشان در چارچوب موازین اسلامی، قسمت اول اصل 20 مورد وفاق فقهی است.
اصل 26: اقلیت های دینی شناخته شده را مطرح میکند.
اصل 13: ارتباط مستقیم ندارد لکن اقلیت ها را تعریف و معین میکند و از احوال شخصیه آن ها میگوید.
(اصل 13 مفسر اصل 26 است)
اصل 12: دین و مذهب رسمی و از احوال شخصیه سنیان و زیدیه صحبت میکند. متعرض احوال شخصیه مذاهب و ادیان شناخته شده نیست.
اصل 64: از تعداد نمایندگان مجلس شورای اسلامی صحبت میکند.
تحلیل قانون اساسی و بیان دیدگاه فقه و شریعت. متشابهات قانون را باید با محکمات آن تفسیر کرد.
خارج فقه سیاسی (1401-1402) - جلسه
تذکر: به اشتباه در سر درس فقه القضا گفته شده.
12. مشارکت سیاسی اقلیت های دینی و مذهبی
قانون اساسی ج.ا.ایران: اصول:19و20و26و13و12
1. مفاد اصل 19(برخورداری از حقوق مساوی) مورد وفاق قطعی است.
2. اصل 20(همه افراد در حمایت قانون) بار اثباتی جدیدی ندارد چون قید با رعایت موازین اسلام دارد.
3. اصل 26 از اقلیت های شناخته شده صحبت میکند که نمیتوان مفهوم نداشته باشد.
4. .....