شرح استدلال مصرّان بر وجوب تعیین سوره قبل از شیخ انصاری و محقق خویی.
کلام صاحب جواهر مبنی بر کفایت قصد جامع - تحلیل الشیء لاینقلب عما هو علیه و نقد آن - دفاع از فکر صاحب جواهر در مساله.
استدلال شیخ انصاری: هو من قبیل التشخص بالغایات و نقد آن - عرفی دیدن مساله.
خلط اعتبار به تکوین - مقایسه این گفتگوها با پیامی که از مثل معتبره زراره استفاده می‌شود که امام علیه السلام می‌فرمایند: اذا نسیت الظهر حتی صلّیت العصر فذکرتها و انت فی الصلاة او بعد فراغک فانوها الاولی ثم صلّ العصر فانما هی اربع مکان اربع(وسائل؛ج4:ص 291)

خلاصه‌ای از آن چه در بسمله در غیر حمد گذشت به عنوان بودن بخشی از قرآن - بخشی از سوره - واجبی در نماز - لزوم تعیین آن قبل از شروع سوره - امکان تعویض آن
آراء در مساله متفاوت است لکن تأمل در بودن بسمله در غیر حمد به عنوان بخشی از قرآن خلاف ارتکاز و نامطبوع است و نباید بر آن تأکید داشت.
چنان که حساب مثل اجاره و نذر جداست.
نسبت به مثل استحباب جهر و اخفات بسمله در نماز بحث هایی صورت گرفته که خارج از صدد ما است.
عبارت فخر رازی در ج1 ص205 خوانده شود.(تفسیر کبیر)
نسبت به لزوم تعیین بسمله، عدول و عدم بحث هایی را شیخ انصاری صورت داده است.کتاب الصلاة صص 146-151.
به نظر می‌رسد بیان شیخ انصاری فنیّاً قابل دفاع می‌نماید لکن عرفا و ارتکازا عقلائیا قابل نقد است بدین قرار... . روایات عدول هم جالب است دیده شود. به ویژه مثل فانما هی اربع مکان اربع...(وسائل 4/291 و اطراف)