تقلید در غیر احکام: اصول دین و سایر گزاره های دینی
مقصود از اصول دین و غیر آن
تاریخ 1000 ساله بحث - بررسی مساله در فقه و واقع و شرع مقدس.
تا شش قول شمرده شده به حسب تتبع ما(البته کلمات مبهم در فقه داریم):
1. اعتبار علم با استدلال به مشهور نسبت داده شده است! (و لو استدلال)
2. اعتبار علم و لو با تقلید و بدون قدرت بر استدلال
3. کفایت ظن با استدلال نه تقلید
4. کفایت ظن حاصل از اخبار
5. کفایت ظن البته اهل نظر بودن واجب بوده لکن عفی عنه!
6. کفایت ظن حتی با تقلید(نسبت داده شده به جمعی از بزرگان چون محقق طوسی - اردبیلی - شیخ بهایی - علامه مجلسی - کاشانی... اقول فتامل)
میرزای قمی مفصل از این مساله گفتگو کرده است.
استدلال ها بر هر نظر:(نظر اول)
أ. در اصول دین ایمان لازم است و تقلید ایمان نمی آورد - تقلید تا وقتی تقلید است ظن آور است.
ب. برخی در وقت امکان قدرت به اجماع - آیات و اخبار تمسک کرده اند.
ج. اگر شک شود اصل عدم حجیت تقلید است چون دلیلش اطلاق یا عمومی ندارد.

اصول فقه:
1. عدم اعتبار تقلید مطلقا
2. اعتبار تقلید مطلقا یا فی الجمله
استدلال محقق عراقی: فرقی در مرجعیت عالم برای جاهل بین احکام فرعی و اصولی نیست به اقتضای ارتکاز.
نقض برخی بر مرحوم سید که در جواز بقاء و تقلید اعلم اجازه دادید.
اقول: مساله اصولی گاه در مسیر استنباط قرار می گیرد و گاه مجرد و تنهاست.
در فرض اول تقلید وجه دارد ولی در فرض دوم نه با توجه به این تفریق شاید نزاع غیر واقعی باشد.
حواشی راجع به مبادی استنباط:
1. عدم جواز مطلقا
2. دو تعلیقه بر این فقره
تحلیل این دو فقره و نقد آن ها