تعلیقه ها بر فقره و لا فی مبادی الاستنباط من النحو و الصرف و نحوهما.
نقد تعلیقه اول: 1. این تعلیقه محصلی ندارد زیرا در مسائلی که مقلد توانایی ندارد باید به متخصص رجوع کند نه به فقیه.
2. متمکن بودن یا نبودن مکلف معیار تقلید و عدم آن نیست.
نقد تعلیقه دوم: 1. مورد ابتلا بودن چه ربطی به تقلیدی شدن مساله دارد؟
2. چه خصوصیتی در مثل مسائل مربوط به تصحیح قرائت و صیغ عقود و ایقاعات هست که این ها را محل ابتلا کرده؟ غیر محل ابتلا مثل چی؟
توجیه: شاید منظور محشی از محل ابتلا بودن قرار گرفتن در فرآیند استنباط است و از محل ابتلا نبودن قرار نگرفتن در این مسیر است! فتامل
نسبت به فقره و لا فی الموضوعات المستنبطه العرفیه او اللغویه...

اصول فقه:
1. عدم اعتبار تقلید مطلقا
2. اعتبار تقلید مطلقا یا فی الجمله
استدلال محقق عراقی: فرقی در مرجعیت عالم برای جاهل بین احکام فرعی و اصولی نیست به اقتضای ارتکاز.
نقض برخی بر مرحوم سید که در جواز بقاء و تقلید اعلم اجازه دادید.
اقول: مساله اصولی گاه در مسیر استنباط قرار می گیرد و گاه مجرد و تنهاست.
در فرض اول تقلید وجه دارد ولی در فرض دوم نه با توجه به این تفریق شاید نزاع غیر واقعی باشد.
حواشی راجع به مبادی استنباط:
1. عدم جواز مطلقا
2. دو تعلیقه بر این فقره
تحلیل این دو فقره و نقد آن ها