لقد جائکم رسول من انفسکم عزیز علیه ما عنتم حریص علیکم بالمومنین رئوف رحیم 

معمولاً اگر دوستان دنبال کرده باشند دشمنان دین، علت پیشرفت و موفقیت اسلام را اسنتاد به جنگ های پیامبر و خلفا می دهند و نتیجه می گیرند که اسلام با شمشیر پیش رفت. در مقابل متدینین سعی دارند که بگویند پیامبر صلی الله علیه و آله با معجزه و تحدی اسلام را پیش برد. واقع جریان این است که انسان وقتی تحقیق می کند به این نتیجه می رسد که پیشرفت اسلام به این دو نیست چرا که شمشیر شاید طرف مقابل را تسلیم کند اما پس از چند سال دیگر تاثیری ندارد درحالی که می بینیم اسلام ماندگار شد. البته باید توجه داشت که کل کشته های که در جنگ ها وجود دارد از بین مشرکین و کفار و... بالاترین آماری که ذکر می شود 1289 نفر است. و 700 نفر هم فقط مخصوص بنی قریظه است که خیانت کرده بودنند و به فرمان سعد بن معاذ کشته شدنند. دنیا یک جوری مطرح می کند که کأنّ پیامبر صلی الله علیه و آله حمام خون راه انداخته است. 

اما نسبت به جنگ های بعد پیامبر صلی الله علیه و آله ما داعی بر تایید نداریم حتی برخی معتقدنند که این جنگ ها به اسلام ضربه هم زده است؛ برخی از مشورت های حضرت علی علیه السلام این نتیجه را گرفتند که حضرت این جنگ ها را تایید کرده است که این هم درست نیست چرا که گاهی انسان یک مطلبی را قبول ندارد اما مشورت می دهد مثلاً کسی موافق تغییر کتب حوزه نیست اما می گوید حال که شما دارید عوض می کنید حداقل این کارها را بکنید یا مثلاً برخی حضور حسنین علیهما السلام را دلیل بر تایید گرفتند که این هم درست نیست اولاً باید ثابت شود که حسنین علیهما السلام در جنگ ایران بودنند و ثانیاً حضورشان نیز دلیل بر تایید نیست و کسی که شرایط زمان و اجتماعی را ببیند به این مطلب پی می برد. 

اما استناد به معجزه که برهان عقلی است خیلی در تسلیم نقش ندارد چرا که استدلال سبب تسلیم نمی کند بلکه یقین تسلیم میاورد؛ آنچه که سبب پیشرفت اسلام شد اخلاق پیامبر صلی الله علیه و آله است. انک علی خلق عظیم و لو کنت فظ غلیظ القلب لانفضوا من حولک ....

اما آیه ی که در ابتدا مطرح کردیم یک خطاب جامع و جهانی است لقد جائکم رسول ... یعنی ای مردم رسولی از شما آمده است ( نه ملک است نه جن و...) من انفسکم ( گویا از درون جان شما آمده است) عزیز علیه ما عنتم ( هر ناراحتی به شما برسه بر او سخت است) حریص علیکم ( حریص بر شماست حریص بر هدایت و دستگیری شماست) بالمومنین رئوف رحیم ( رئوف و رحیم وصف فعلی است، انسان نسبت به کسانی که با آنها ارتباط دارد می شود گفت رئوف  ورحیم است لذا خطاب به مومنین است اما بحث عزیز علیه ما عنتم و حریص علیکم و... نسبت به همه انسانهاست حتی کسانی که بعدها می خواهند به دنیا بیایند) 

البته اگر کسی بگوید اخلاق پیامبر صلی الله هم معجزه است من این را رد نمی کنم. 

من این آیه را شروع کردم به این بهانه که تکلیف ما چیست؟ قبل انقلاب اینگونه نبود که قدرت و مذهب کنار هم باشد. البته آمیخت سیاست با دیانت یک نکات مثبتی دارد اما آسیب های نیز دارد. اولاً اتوماتیک اثر وضعی دارد به قول معروف من را ما می کند مگر کسی خیلی بر روی خودش کار کند؛ دوستان، انسان ادبیاتش عوض می شود. 

از آقای حکیمی کتابی دیدم که خیلی قشنگ بود ایشان آمده بود یکی از رهبران آمریکای لاتین را زمانی که یک چیریک بود با چند سال بعد که رئیس جمهور شده بود مقایسه کرده بود؛ اصلاً  ادبیات و برخورد عوض می شود و این یک آسیب است برای روحانیت مثلاً برخورد می شود مثل یک تیمسار قبل انقلاب و... از طرف دیگر انتظار مردم زیاد شده است و... 

من وقتی در تبلیغ بودم برخی از مردم ناراحت بودنند و می گفتند یک روحانی آمده بود و در جمع دانشگاهیان گفته بود این چیزهای که شما می خوانید علم نیست و... ببینید اولاً اینکه برخی می گویند هرچه علم هست در حوزه است و در دانشگاه چیزی نیست صحیح نیست ثانیاً: سلمنا که اینچنین باشد مگر انسان باید هر راستی را بگوید. شما می توانی بگویی فیزیک و شیمی و... برای شما، فقه، اصول، منطق و فلسفه برای ما 

استاد: باور کنید که اخلاق حسنه معجزه می کنه و بدانید که گاهی این اخلاق حسنه نیست؛ گاهی اولین گلایه ای که مردم از روحانیت می کنند به خاطر نبود اخلاق حسنه و... است؛ روحانیت باید مظهر کمال, نظافت و ... باشد. 

ما باید آرام آرام بحث اخبار را جمع بکنیم؛ عرائضی که داشتیم به اینجا رسید که خبر ثقه حجت است مگر اینکه وثوق به عدم باشد و اگر وثوقی حاصل شود که منشاش خبر باشد هم حجت است.

دو اشکال خوب شده است. 

اشکال اول : حجیت خبر ثقه یا موثوق به آیا به صورت مطلق است یا استثنا هم دارد؟ 

ما در باب رجم یک مساله به روزی داریم ؛ یک روایت صحیحه یا موثقه می گوید بر زانی محصن حد رجم باید جاری کرد ... آیا می توانیم طبق این فتوا دهیم ؟ ببینید ما روی این موارد تامل داریم؛ و قبلاً گفتیم که برخی از مطالب است که با یک بیان فایده ندارد. مثلاً کسی که می خواهد برای خود جانشین تعیین کند اگر این را در جمع سه نفره بگوید کفایت نمی کند و نوعی قصور است بلکه باید یک جمع 120 هزار نفره را جمع کند و بگوید. 

در فضای طبیعی به نظر ما خبر ثقه کافی است اما در مورد مسائل مهم و حساس شاید بگوییم یک خبر و دو خبر کافی نباشد. این را می توان یک استثنا برای مطلب دیروز قرار داد.