2. معادل یابی از غير صحن شریعت اسلام و برداشت حتی الامکان از آن برای مورد بحث
3. توجه به نهاد تفسیر و تقييد در کنار نهاد تخصیص و نسخ
آنچه در صحن شریعت اسلام وجود دارد مشابه آن در میان عقلا نیز وجود دارد. باید دید رویه صحیح (رویه عقلا) در این‌باره چیست.
در میان عقلا بسیاری از وقت ها عام و مطلق القا می‌شوند سپس برای آن مفسرات و مخصصات و مقیداتی می‌آید. و احیانا نسخ صورت می‌گیرد.
اما در دوران امر ابتدا نوبت به تفسیر می‌رسد سپس تخصیص و تقييد. آنگاه نسخ.

تعبیر به «ما خالف العامة ففیه الرشاد» در سنجه چهارم در مقبولة
نقد
مراد از ما خالف العامة ففیه الرشاد
فرمایش امام در سنجه چهارم هم دال بر تمییز حجت از لا حجت نیست.
تعبیر چهارم هم دلیل بر بودن مقبوله در مقام تمییز حجت از لاحجت نیست و مقبوله مبیّن ترجیح حجت بر حجت است.

1. محور کانونی اشکال در مساله
در مساله دوران امر بین تخصیص و نسخ باید به دنبال پیدا کردن نقطه مرکزی اشکال بود به علاوه بحث را به گونه‌ای مطرح کرد که فاقد ثمره نباشد.
القای عام و مطلق و آمدن خاص و قید پس از عمل به آنها، منشا اشکال شده است. و باید برای حل این شبهه چاره اندیشید. و بحث ها بر محور این شبهه و پاسخ به آن باشد.

ادامه گفتگو از اقسام موافق و مخالف با کتاب
مخالفت با قرآن به نحو عام و خاص من وجه
روایت خاص مبتلا به معارض مخالف قرآن به حساب می آید.
رابطه عام و خاص من وجه بین آیه ما علی المحسنین ... با روایت لا ضرر و لا ضرار
مخالفت به نحو عام و خاص من وجه اگر معارض نداشته باشد مخالف قرآن به حساب نمی آید.