اثبات تقدم تخصیص بر نسخ در کلام محقق خویی به دو وجه:
1. خاص مقدم بر عام مانع از انعقاد ظهور برای عام می‌شود.
2. کون العام ناسخا متوقف علی دلالته علی ثبوت حکمه من حین وروده. و چنین دلالتی نامیسر است.
اتفاق اصحاب بر تقدم احتمال تخصیص نسبت به روایات معصومین علیهم السلام
نقد کلام محقق خویی

ان قلت
تعبیر به مخالف با قرآن و سنت و موافق با عامه در مقابل موافق با کتاب و سنت و مخالف با عامه در مقبوله
نقد
ماهیت‌شناسی موافقت و مخالفت با کتاب (و سنت) در نگاهی جدید و جامع و تقسیم آن به سنجه حجیت و سنجه ترجیح
تتبع
اقتضای تحقیق
مخالفت با قرآن دو قسم است :
مخالفتی که روایت را از اعتبار سقط میکند حتی اگر معارض نداشته باشد.
مخالفتی که باعث مرجوحیت است.

بیانات محقق خویی در مسئله دوران امر بین تخصیص و تقیید
در مسئله دو صورت کلی وجود دارد :
1. احتمال ناسخ بودن و مخصص بودن در یک دلیل جاری است نظیر ورود خاص بعد از عام.
2. در دو دلیل جاری است نظیر ورود عام بعد از خاص
فرض اول فاقد ثمره است نسبت به ما.
در فرض دوم تخصیص بر نسخ مقدم است به دو بیان

تعلیل به «فان المجمع علیه لا ریب فیه» و «انما الامور ثلاثة...»
نقد
ادامه نقد
مجمع علیه به معنای قطعی الصحة در مفاد نیست.
مجمع علیه نسبی مقابل شاذ نسبی