فقه هنر (1400-1401) - جلسه 17
لزوم توجه به جهت صدق چند واژه بر یک واقعیت
مثلا صدق لهو، لعب و لغو بر یک پدیده دلیل بر مرادف بودن این واژه ها نیست.
یا صدق ذنب، جرم و معصیت بر یک رفتار دلیل بر مرادف بودن اینها نیست.
حتی اگر صدق همیشگی باشد.
بررسی کاربرد های لهو و لعب در قرآن
آنچه مسلم است تغایر لهو و لعب از نظر قرآن است.
مراجعه به چند آیه و بیان تقدیم احيانی لهو بر لعب يا لعب بر لهو
نگاهی به آیه سوره مبارکه جمعه
تفاوت مصدر و اسم مصدر و رفع یک اشتباه در اینباره
رفع اشتباه در معنای حدث و ثبوت که در اسم فاعل و صفت مشبهه میگویند.
فقه هنر (1400-1401) - جلسه 16
به دلیل ارتباط غنا و موسیقی به مفاهیم لهو، لعب، لغو و باطل لازم است این مفاهیم تا حد امکان حکما و موضوعا روشن شود.
این مفاهیم علی رغم بسامد فقهی و شرعی مفهوما و حکما غریب مانده است.
آنچه از شیخ انصاری راجع به معنای لهو و لعب گذشت شاهد این ادعا است.
کلمات سایر فقها روشن تر نیست.
در لغت، لهو به سرگرمی به آنچه مهم نیست و اعراض از آنچه اهم است یا مهم همراه با نوعی استمرار تفسیر شده است.
لعب به معنای بازیچه و بازی هرچند استمراری در آن نباشد، معنا شده است.
لغو، بیشتر کلام بیهوده است و باطل مقابل حق به کار میرود.
فقه هنر (1400-1401) - جلسه 15
ادامه گزارش از مکاسب شیخ در مورد فقه غنا
اشاره به دو استثنا
1. حداء
2. غنای مغنیه در اعراس وقتی همراه با حرامی نباشد
شیخ استثنای دوم را قبول میکند و اول را نه
حاصل کار شیخ
از موضوعیت انداختن غنا برای حرمت و استعمال آلات لهو
آنچه حرمت می آورد لهو بودن است
شیخ غنا را از جنس کیفیت صوت میداند
نقد کلی کلام شیخ در غنا
1. پس نباید در بحث غنا محور حرمت باشد
2. باید به رابطه دو سویه توجه کرد
3. نباید بحث مبتلا به ابهام باشد
فقه هنر (1400-1401) - جلسه 14
ادامه گزارش از مکاسب شیخ اعظم در بحث غنا
1. اشاره به مخالفت برخی چون فیض کاشانی و محقق سبزواری با حرمت اصل غنا
ظاهرا مخالفان مقارنات حرام غنا را، حرام میدانند و آنها را واسطه در ثبوت حرمت به اصل غنا نمیدانند.
2. مخالفت برخی با اصل تحقق غنا در مراثی
3. تفصیل برخی در حرمت غنا با این استدلال که ادله قرائت قرآن و ابکا و رثا اطلاق دارد. ادله حرمت غنا هم اطلاق دارد. نسبت عام و خاص من وجه است و در مجمع هر دو ساقط میشوند و به اصل جواز قائل میشویم.
نقد شیخ انصاری
ان ادلة المستحبات لا تقارن ادلة المحرمات
اشاره به قانون مهم عدم مقاومت غیر الزام در مقابل الزام
نقد محقق ایروانی بر شیخ و زیر سوال بردن این قانون