جلسه سی و چهارم 1400-1402
جلسه سیزدهم 1401-1402
ادامه گفتگو از پرونده هشتم
1. فاصله یکسال که نسبت به برخی از جرایم در روایات مطرح است درمورد بحث ما جاری نیست.
اصولا قاعده امهال تا یکسال برای روشن شدن وضعیت جرم یک قاعده نیست بلکه باید در موارد خودش اخذ شود.
2. فاصله زمانی تا وقتی موجب تشکیک در انتساب نتیجه به جرم نشود ضرر نمیزند.
ماده 493 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 نیز همین را میگوید.
3. هرگاه قتل به شخصی مستند باشد هرچند اگر قتل هم صورت نمیگرفت مقتول در فاصله اندکی به حسب ظاهر فوت میکرد.
در صورتی که قتل مستند به شخص باشد قاتل به حساب می‌آید.
اشاره به دو روش فقهی
فقه قاعده گرا
فقه توقف بر موارد خود نصوص

جلسه سی و سوم 1400-1402
جلسه دوازدهم 1401-1402
پاسخ به پرسش سوم و چهارم و پنجم در پرونده هشتم
در فرض مورد گفتگو قصاص جایز نیست
زیرا امکان مماثلت وجود ندارد
منتها به دلیل جنایتی که انجام داده تعزیر میشود و با درخواست مجنی علیه ارش یا دیه میپردازد
چنانچه معاون او نیز به جرم معاونت مجازات میشود
مخارج درمان بنابر مذهب صحیح غیر از ارش و دیه وجود ندارد
هرچند قول به ضمان مباشر نسبت به مخارج درمان نیز وجود دارد
به هرصورت مطابق قاعده در این مساله برخورد میشود

در صورت تشکیل باند و امثال آن کسی که دیگری را اجیر میکند و اجیر مصداق مفسد فی الارض خواهند بود اما مصداق محارب با تفسیر مشهور فقهی از آن نیستند.
نسبت به ضمان به قتل مباشر قاتل است و دستور دهنده مصداق آمر یا معاون است که جرم هرکدام در قانون مضبوط است.
فاصله بین وارد کردن ویروس و قتل در صورتی که قتل مستند به مباشر باشد لطمه به صدق عنوان قتل نمیزند.

عدم جدا کردن محارب از مفسد فی الارض در قانون مجازات اسلامی مصوب 1370
جدا کردن آن در قانون 1392
اختلاف فقها در جدایی این دو از یکدیگر و عدم آن
حق در جدایی ایندو از یکدیگر است هرچند آیه مائده به یک گروه اشاره دارد و آن محارب مفسد فی الارض است
نسبت این دو عنوان عام و خاص من وجه است
تعریف محارب به من جرد السلاح لاخافة الناس دلیل محکمی ندارد هرچند مشهور است
رابطه دو سویه بین روایات ذیل آیه 33 سوره مائده و خود آیه
تفسیر آیه به روایات و تفسیر روایات به آیه
مانند روایات غنا که ذیل آیات قرآن آمده است