header

اصول فقه کاربردی قضایی جزایی - دانشگاه رضوی [مقطع دکتری] (1402-1403) - جلسه

اصول قفه کاربردی قضایی جزایی
دانشگاه رضوی مشهد
شرطیت یک پدیده یا مانعیت ضد آن
کلامی از شیخ انصاری در اینباره
اصل شرطیت
پرونده سوم
رجوع از هبه مهریه و احکام آن
براساس رای شعبه 126
دادگاه حقوقی تهران در 12 اردیبهشت 91
شعبه چهار دادگاه تجدیدنظر استان تهران در 21 آبان 91

مبانی استنباط احکام مستحدث (1401-1402) - جلسه

فقه، شریعت، قانون و عدالت
1. عدالت به مثابه یک دلیل و سند
2. عدالت به مثابه یک رویکرد
مثال اول
عدالت در قضا
مثال دوم
فتوای اشتباه ابوحنیفه و برداشت ناصحیح او از فرمایش منسوب به پیامبر
الخراج بالضمان
شریعت، فقه، قانون و اخلاق
بیان دو دیدگاه کلان در اینباره
مثال : خیار غبن با اجاره غابن به مدت طولانی
نظر شیخ انصاری و محقق اصفهانی

فقه هنر (1400-1401) - جلسه

ادامه گزارش از مکاسب شیخ اعظم در بحث غنا
1. اشاره به مخالفت برخی چون فیض کاشانی و محقق سبزواری با حرمت اصل غنا
ظاهرا مخالفان مقارنات حرام غنا را، حرام میدانند و آنها را واسطه در ثبوت حرمت به اصل غنا نمیدانند.
2. مخالفت برخی با اصل تحقق غنا در مراثی
3. تفصیل برخی در حرمت غنا با این استدلال که ادله قرائت قرآن و ابکا و رثا اطلاق دارد. ادله حرمت غنا هم اطلاق دارد. نسبت عام و خاص من وجه است و در مجمع هر دو ساقط میشوند و به اصل جواز قائل میشویم.
نقد شیخ انصاری
ان ادلة المستحبات لا تقارن ادلة المحرمات
اشاره به قانون مهم عدم مقاومت غیر الزام در مقابل الزام
نقد محقق ایروانی بر شیخ و زیر سوال بردن این قانون

فقه هنر (1400-1401) - جلسه

توضیح کارکرد گرایی و اسم گرایی
وجود نشانه هایی از هردو در نصوص دینی و فقه (آرای فقیهان)
اسم گرایی و کارکرد گرایی به عنوان دو روش اجتهاد جدا از هم که هرکدام طرفدارانی داشته باشد نیست.
بلکه رگه هایی از هردو رفتار گاه در اجتهاد یک فقیه دیده میشود.
شیخ انصاری، محقق خراسانی و محقق نایینی با اشاراتی که دارند وارد این بحث شده اند.
شیخ انصاری عروض عوارض بر موضوعات احکام را از سه حال خارج نمیداند :
1. موردی که اگرچه باعث تغییر نام میشود ولی عرف عروض را مانع اجرای حکم بر پدیده ای که نام جدید دارد نمیبیند.
2. مورد دوم حکم را جاری میکند در موضوع جدید لکن به کمک استصحاب
3. مورد سوم که از استصحاب نیز کاری برنمی‌آید.
آنچه در کل از رفتار فقها استفاده میشود اصالت اسم گرایی است.