تفسیر قرآن کریم (1401-1402) - جلسه
1. بحث فقهی(بسمله) دوباره بر میگردیم. لزوم تعیین آن از قبل برای هر سوره یا عدم لزوم؟
2. چینش واژه ها در قرآن اتفاقی نیست. الرحمن الرحیم هر کدام دوبار در کنار (رب العالمین) و (مالک یوم الدین) مانند و انت خیر الرازقین و انت خیر المنزلین(دعای جناب عیسی برای اطعام و جناب نوح برای پیاده شدن از کشتی)
توصیهای عام در این باره - اشاره به فرق بدل و عطف بیان در ادبیات - پیام مهم سوره:
1. خط بطلان بر تفکرهای انحرافی ربّ النوع ها! تا سی هزار رب النوع یونانی داشتند؛ خدایی مخصوص برای درب خانه، پاشنه و آستانه آن و...
2. تقسیم انسان به هادین و مغضوب علیهم و ضالین
(هادین:به حق رسیدند - مغضوب علیهم: باطل را طلبیدند و به آن رسیدند - ضالین: حق را طلبیدند و به آن نرسیدند)
3. نکته اصلی سوره: روش های تربیت
* خشونت و قاطعیت * انفعال * آمیختی از هر دو * رحمت و حکمت
تفسیر قرآن کریم (1401-1402) - جلسه
سال تحصیلی 1400-1402 جلسه 27
سال تحصیلی 1401-1402 جلسه اول
خلاصه ای از مباحث گذشته که کلا مربوط به فلسفه تفسیر بود.
روش ما ترتیبی موضوعی است.
یعنی اصل بر ترتیبی است و لکن موضوعاتی که در قرآن مکرر آمده در صورت لزوم یکجا بررسی میشود.
آنچه ما به دنبالش هستیم پاسخ به شبهات به ویژه شبهات معاصر، کشف نظام ها و سیستم های شرعی، اهتمام خاص به فهم های اجتماعی، سیاسی و اخلاقی، فهم کلان نظام ها و خرده نظام ها و ...
تفسیر قرآن کریم (1400-1401) - جلسه
مهجوریت قرآن کریم
عوامل مهجوریت :
1. اشکال در ظهور اطلاقی قرآن
2. اشکال در ظواهر قرآن به طور مطلق
3. عدم عادت در مراجعه به قرآن
4. غفلت از آیات مبین مقاصد
5. عصری کردن و تاریخی دانستن آیات قرآن
هجر زدایی از قرآن
نقد مبانی هجر
الهام از رفتار ائمه علیهم السلام
سوال : آیا در قرآن همه گزاره ها و علوم بشری وجود دارد؟
اشاره به برخی آیات و روایات در اینباره
فلسفه تفسیر (1400-1401) - جلسه
اصل در تطبیقات آیات بر جری و تمثیل است و انحصار نیازمند دلیل است.
اصل تمثیل و جری مستند است به سیره و روایات دال بر فرازمانی قرآن و فلسفه نزول قرآن.
نشانه تمثیل میتواند عقلایی یا عقلی بودن مفاد آیه باشد
نشانه انحصار را میتوان از مفاد خود آیه یا قرینه عقلی و وجدان یا روایات وارده و تراث تفسیری از عالمان دین دست آورد.
بیان نشانه های انحصار در آیه اولو الامر و آیه تطهیر
اشاره به روایات، ادراک نقل و وجدان و کلام ابن کثیر دمشقی در اینباره