عدم جدا کردن محارب از مفسد فی الارض در قانون مجازات اسلامی مصوب 1370
جدا کردن آن در قانون 1392
اختلاف فقها در جدایی این دو از یکدیگر و عدم آن
حق در جدایی ایندو از یکدیگر است هرچند آیه مائده به یک گروه اشاره دارد و آن محارب مفسد فی الارض است
نسبت این دو عنوان عام و خاص من وجه است
تعریف محارب به من جرد السلاح لاخافة الناس دلیل محکمی ندارد هرچند مشهور است
رابطه دو سویه بین روایات ذیل آیه 33 سوره مائده و خود آیه
تفسیر آیه به روایات و تفسیر روایات به آیه
مانند روایات غنا که ذیل آیات قرآن آمده است

عمده دلیل دال بر حرمت غنا روایات است.
روایات مرتبط با غنا در چهار گروه دسته بندی میشود.
گروه اول روایاتی که ذیل آیات پنچگانه گذشته وارد شده است و دلالت آنها بر حرمت غنا تابع دلالت آیات برحرمت عناوینی است که در آن آیات آمده است.
لکن چنانکه گفته شد از آن آیات و روایات نمیتوان بر حرمت غنا به معنایی که غنا دارد استفاده کرد.
طایفه دوم روایاتی است که ذیل آیه ای وارد نشده است و دلالت بر حرمت غنا مینماید.
طایفه سوم روایاتی که گفته شده بالالتزام دلالت بر حرمت غنا دارد. زیرا دلالت میکند بر حرمت اجر مغنیه.
از این روایات نیز نمیتوان برای حرمت غنا به طور مطلق استفاده کرد.
طایفه چهارم روایاتی است که دلالت بر حرمت گوش فرادادن به غنا دارد ...
در مجموع دلیلی استوار و خالی از هرگونه مناقشه دال بر تحریم غنا به صرف غنا بودن ندارد.
در این میان برخی ادله یا مویداتی وجود دارد که نافی حرمت است.
از این رو باید گفت غنا هرگاه به صوتی تفسیر شود که مناسب مجالس فسق و فجور باشد (؟!) یا همراه با امر حرامی باشد، حرام خواهد بود.
گرچه مقارنت آن با امر حرام واسطه در عروض است نه ثبوت.

مساله پنجم
حکم غنا و حیطه دلالت آن ضیقاً و سعتاً