حکم الغنا فقهیا
موقعیت فقهی غنا
نسبت به حرمت غنا ادعای اجماع بلاخلاف بلکه ضرورت دینی شده است.
البته در ادعای ضرورت دینی، قدری مبالغه است.
در بسیاری از کلمات، غنا فی الجمله حرام انگاشته شده است؛ نه به طور مطلق.
در برخی کلمات غنا در قرآن یا مراثی امام حسین یا در دعا و امثال آن به شرطی که همراه با آلات موسیقی نباشد، جایز شمرده شده است.
در اینباره از جناب کلینی، سید مرتضی، شیخ صدوق و پدرش، طبرسی، محقق اردبیلی، محقق سبزواری، فیض کاشانی استثنائاتی نقل شده است.
در اینکه آیا مثل فیض کاشانی قائل بوده که غنا بماهو غنا اصلا حرام نیست و حرام مقارنات آن است، یا اینکه همراه شدن غنا با مقارنات حرام خود غنا را نیز حرام میکند، اختلاف است.
از اهل سنت فتاوای به حرمت و عدم حرمت مثل کراهت نقل شده است.
لکن احتمال اینکه منظور آنها از کراهت، حرمت باشد وجود دارد.
برخی از اهل تسنن تا یازده قول از فقهای خود راجع به غنا نقل کرده اند!

فقه غنا و موسیقی
تفاوت غنا و موسیقی
غنا به معنای آواز خوانی و موسیقی به معنای نواختن آلات است.
گزارشی از مکاسب شیخ انصاری از غنا
موقعیت فقهی حرمت غنا :
لا خلاف فی حرمته فی الجملة
موقعیت شرعی غنا
اشاره به روایات وارد در ذیل آیات قرآنی
اشکال بر استدلال بر این روایات از طرف شیخ :
غنا از جنس صوت است و این روایات، غنا از جنس صوت را ثابت نمیکند.
پاسخ شیخ به این اشکال و استنتاج حرمت غنا از جنس صوت
داده های لغت راجع به تفسیر غنا
نقد نظر شیخ