مساله 21: اذا کان مجتهدان لایمکن العلم باعلمیة احدهما و لا البینة: در فرض ظن یکی تعیین دارد تقلید از او بلکه بنابر احتیاط نیز بنا بر احوط باید از اعلم تقلید نمود.
دو فرض در مساله وجود دارد: بعد الفحص و قبل الفحص
مساله 38 متمّم مساله 21 است. مساله 21 طرق تشخیص را می‌گوید و مساله 38 فرض انسداد تشخیص را.
برخی تعلیقات بر مساله 38 خارج از فرض سید است.
توضیحات:
1. حکم در این مساله تابع اصل نظر فقیه در تقلید از اعلم است.
2. مرحوم سید فرض اورع بودن را مطرح نکرده در حالی که آن چه در مورد اعلم فرموده در مورد اورع نیز جریان دارد.
3. مرحوم سید درنهایت باید احتیاط کند نه این که فتوا دهد.

تحقیق در مساله 20 و مسائل مرتبط
لزوم ارائه قاعده کلی نسبت به ارائه طرق اثبات موضوعات شرعی مگر در موردی دلیل خاص وجود داشته باشد - نقد روش متداول که به طور جدا و جدا بررسی می‌کند - لزوم توجه به عدالت عرصه‌ای و کاربردی - لزوم اتخاذ موضع ثابت و روشن راجع به طریق بودن اطمینان - اطمینان عقلایی اعتبار دارد مطلقا مگر در جایی که ردع شارع باشد - شارع مقدس نسبت به طرق اثبات مؤسس نیست - شهادت زن اگر قولش اطمینان و وثوق بیاورد یا خیر الطرق المیسره باشد کافی است.
روایات باب شهادت گویای مطلب ما است - شیاع مفید علم یا خیرالطرق المیسره - عدل واحد اگر وثوق بیاورد معتبر است و الّا نه - بیّنه در غیر موارد منصوص نیز معتبر است. اقتراح نسبت به مساله 20

بیان تعالیق در ذیل مساله 20
1. ذیل بالعلم الوجدانی: اضافه شده اطمینانِ ناشی از مبادی عقلائیه و خبر ثقة خبیر و علم عادی ( که همان اطمینان است)
2. ذیل شهادة عدلین: تشکیک در توسعه دامنه اعتبار بیّنه در این موارد - تامل در اعتبار خبر ثقه و عدل واحد
3. شیاع مفید علم: کفایت وثوق - ردّ برخی بر اعتبار شیاع لاثبات هذه الشؤون.
4. کذا الاعلمیة تعرف: اطمینان نوعی نه شخصی خبرویّت بیشتر را برخی دارند...

مقارنه مساله 20 با مساله 23 که از تعریف عدالت - راه معرفت و راه اثبات آن می‌گوید. راه معرفت را حسن ظاهر کاشف علمی یا ظنی می‌داند و راه اثبات را شهادت عدلین و شیاع می‌داند.
مساله 36: طرق علم به فتوای مجتهد در این جا اخبار عدل واحد مطرح می‌شود بلکه شخص موثق اگر حرفش اطمینان آورد. از شیاع گفته نشده با این که شیاع هم وجه دارد.
مساله 44: عدالت به شهادت عدلین و معاشرت و اطمینان و شیاع مفید علم. تفاوت مساله با مساله 23.