عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با تاکید بر اینکه مضامین اصلی دعای عرفه شامل اصول حقیقی تشیع است، این دعا را نه فقط مختص به شیعیان بلکه مناسب برای پیروان همه ادیان در سراسر جهان دانست.

حضرت استاد ابوالقاسم علیدوست پیرامون وجه تسمیه دعای عرفه اظهار داشت: از آنجایی که این دعا در صحرای عرفات و در روز عرفه بر زبان مبارک سیدالشهدا (ع) جاری شده است، به دعای عرفه شناخته می شود، بنابراین وجه تسمیه آن به شرایط زمانی و مکانی صدورش برمی گردد.

ایشان در ادامه با بیان اینکه یکی از مهمترین مسائلی که در دعای عرفه به طور محسوسی می تو ان درک کرد، تاکید بر توحید و یکتا پرستی است، گفت: مضامینی در زمینه توحید و یکتاپرستی در جای جای این دعا وجود دارد، همچنین مباحثی مانند توجه به معاد، نبوت و امامت نیز در این دعا دیده می شود. امام حسین (ع) نیز پس از بیان هر بخشی از دعا با استفاده از یک صلوات که خود نماد نبوت و امامت است فضا را برای فراز بعدی تغییر می دهند.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ضمن تاکید بر اینکه توحید، معاد، نبوت و امامت از اصول اولیه تشیع است که در این دعا مورد تاکید قرار می گیرد، بیان کرد: قطعا دعای سیدالشهدا (ع) در روز عرفه آثار مثبت فراوانی خواهد داشت و موارد زیادی را برای این دعا می توان بیان کرد و تنهای یکی از این آثار، تاثیر در آموزش و تعلیم انسان در جهت عبادت و صحبت با معبود است.

او تاکید کرد: اگرچه دعای عرفه از جانب یک مسلمان صادر شده است اما تنها به مسلمانان اختصاص ندارد و پیروان همه ادیان در سراسر جهان می توانند با استفاده از آن با خدای خود صحبت کرده و به عبادت حقیقی بپردازند.

حضرت استاد علیدوست با اشاره به اینکه در کنار دعای عرفه برخی ادعیه و زیارات دیگر نیز سفارش شده است، گفت: برخی دعاهایی که از جانب ائمه اطهار (ع) صادر شده مختص به زمان و مکان خاصی نیست و می توان در همه ایام و مراسم ها آن ها را قرائت کرد. دعای کمیل مصداق این امر است و می توان چنین ادعیه ای را در روز عرفه نیز خواند اما به غیر از دعای سیدالشهدا (ع) دعای دیگری که مختص به این روز صادر شده باشد سراغ نداریم.