خارج فقه القضا (1400-1401) - جلسه 16
پاسخ به سوالات
تتبع در کلمات
برخی حجیت اطمینان را در قضا، حدود و شهادات قبول ندارند.
ظاهر کلام برخی قبول مطلق است.
برخی حتی علم قطعی را در مثل زنا قبول ندارند.
نسبت به حجیّت دلیل باید حجیت احراز شود و موقعیت شرعی اطمینان.
بیان اعتبار تمسک به سیره و اگرحجت نباشد اختلال پیش می آید.
ریزش احکام قطع بر سر اطمینان
خارج فقه سیاسی (1400-1401) - جلسه 16
پاسخ به سوالات متعدد داده شد.
لزوم پرهیز از برخی استدلال های ناموجه مثل :
1. استدلال به کریمه ان الله یامرکم ان تودوا الامانات الی اهلها برای مشروعیت بخشی حکومت به رای مردم
در این استدلال مصادره به مطلوب وجود دارد.
2. استدلال به کریمه ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم با این بیان که این جمله خبر در مقام انشا است و دلالت بر لزوم شرکت مردم در انتخابات دارد
در این استدلال بیان نشده که چه دلیلی بر انشایی بودن مفاد آیه داریم. و صرف امکان دلیل بر وقوع نیست.
استدلال های ضعیف دیگری نیز در اثبات اندیشه انتخاب شده است.
فقه هنر (1400-1401) - جلسه 16
به دلیل ارتباط غنا و موسیقی به مفاهیم لهو، لعب، لغو و باطل لازم است این مفاهیم تا حد امکان حکما و موضوعا روشن شود.
این مفاهیم علی رغم بسامد فقهی و شرعی مفهوما و حکما غریب مانده است.
آنچه از شیخ انصاری راجع به معنای لهو و لعب گذشت شاهد این ادعا است.
کلمات سایر فقها روشن تر نیست.
در لغت، لهو به سرگرمی به آنچه مهم نیست و اعراض از آنچه اهم است یا مهم همراه با نوعی استمرار تفسیر شده است.
لعب به معنای بازیچه و بازی هرچند استمراری در آن نباشد، معنا شده است.
لغو، بیشتر کلام بیهوده است و باطل مقابل حق به کار میرود.
فقه پزشکی با محوریت پرونده های قضایی (1400-1401) - جلسه 16
گفتگو از شک در استناد آسیب به پزشک
صاحب جواهر : اگر کسی صرفا دارو را برای مریض توصیف کند، یا بگوید به گمان من این دارو مناسب است و ... در اینجا طبیب ضامن خسارت ناشی از استعمال دارو نیست. به دلیل اصل و غیر اصل.
نقد این سخن
بدون شک معیار در ضمان، استناد است و سببیت و مباشرت، معیار نیست.
نسبت به توصیف دارو هم باید گفت گاه موجب استناد است و گاه نیست.
صورت دوم آنجا که اصل واقع معلوم نیست.
مثلا نمیدانیم مرگ مریض به خاطر جراحی پزشک بوده یا نه. در اینجاهم پزشک ضامن نیست.
استفاده صاجب جواهر از برخی روایات برای جواز مداوا با وجود گمان و احتمال و عدم اشتراط تخصص در مداوا.
نقد این سخن