درس اخلاق:سخن از فاطمیه/اول من یدخل الجنة الفاطمة
ادراک به موقع و اقدام به موقع/اقدامات حضرت؛
1. او پشت در می‌رود 2. خطبه فدک 3. فاصله گرفتن از خلیفه اول 4. وصیت سیاسی ... می‌فرماید.
اهل تسنن صغرا و کبرا دارند ولی نتیجه ندارند.
ادامه بحث اصول:
4. حدّ دلالت ادله را باید دید که اخذ اجرت را حتی از بیت المال منع می‌کند یا نه؟
5. توجه به عروض عناوین ثانوی در بخش منع و جواز لازم است. مثال... عروض عناوین ثانوی در فتوا و اجرای آن.
6. اخذ اجرت در بخش هایی از اجرای مساله حکومتی است. گاه مساله از شیوه‌های اجرایی است تا حکم ثابت شرعی.

حل ناهمسویی مدلول روایت فضل بن ابی قرة که دال بر جواز کسب معلم است با ادله مانعه(اگر دلیلی دال بر منع باشد) به:
1. روایت فضل سندا ضعیف است 2. محتمل است که ابن ابی قره فکر می‌کرده معلم به هیچ وجه نمی‌تواند از تعلیمش بهره برد حتی به برّ و احسان به مردم و امام علیه السلام این را ردّ نموده‌اند.البته در این صورت باید کسب را مطلق درآمد فرض کنیم.
دلالت بر جواز کسب مطلقا هم ندارد چون امام علیه السلام ناظر به گفتمان آن زمان صحبت نموده‌اند،شاید گفتمان آن زمان منع مطلق بوده و امام علیه السلام این را ردّ نموده‌اند.شاهد وجود این توهم و فکر ابی قره روایت حمزة بن حکمران است.
حاصل ردّ روایات و اقتضای قواعد:
1. با وجود تواتر اجمالی بر صدور برخی روایات در مورد اجرت بر تعلیم معارف و واجبات دینی، نمی‌توان فتوا به حرمت داد.
2. البته اقتضای احتیاط غیر واجب معلوم است.
3. وجوهی گفته شده است که قابل استناد برای افتا به حرمت نیست، مثل؛
الف:قضاوت اعمال ولایت است که با اخذ اجرت منافات دارد.
ب:احسان مجانی است. ج:حق دیگران است.
4. باید گستره دلالت دال بر منع را بر فرض وجود چنین دلیلی دید.

بررسی سند و دلالت حدیث حسّان معلم و فضل بن ابی قرّه
هر دو روایت ضعیف است. تجویز امام علیه السلام در حدیث اول برای اخذ اجرت یا به خاطر مواد آموزشی مورد بحث است که از معارف دینی نبود یا به خاطر وجود شرط و یا به خاطر هر دو است.
نقد فرمایش کتاب دروس شهید در قول به کراهیت اخذ اجرت.
حمل جمله(بعد ان یکون الصبیان عندک سواء) بر استحباب یا بر یک نکته اخلاقی بدون داشتن حکم شرعی استحباب.
کلام علامه حلی و مجلسی راجع به این فقره و نقد آن.
نسبت به حدیث دوم و تعارض آن با احادیث مانعه باید گفت:1. حدیث ضعیف است و صلاحیت معارضه ندارد.
2. شاید تصور ابن ابی قرّه این بوده که معلم حتی انعام هم نمی‌تواند بگیرد و امام علیه السلام از توهم او پیشگیری کرده اند.

روایات دال بر نهی از اکل به قرآن، سوال از مردم از طریق قرائت قرآن و کفر بودن تاکّل بآل محمد صلوات الله علیهم اجمعین مثل: اقرأوا القرآن و اعملوا به و لا تجفوا عنه و لاتغلوا فیه و لاتاکلوا به.
بررسی سندی و دلالی این روایات. نمی‌توان در صدور بخشی از این روایات تردید کرد. البته هرگاه تعبیر خاصی در روایات باشد در این صورت نیازمند سند خواهیم بود.
روایاتی متفاوت و تندتر مانند:
یابن آدم علّم مجانا کما علّمت مجانا- لاتطلبوها بالدین فان الدین لی وحدی-ویل لمن طلب الدنیا بالدین-نهی از اتخاذ علم به عنوان سرمایه تجارت.
لعن رسول الله: من احتاج الناس الی علمه
نکته: اجرت از شخص نیازمند یا از بیت المال؟
دو روایت با دلالتی خاص: روایت حسّان معلم و فضل بن ابی قرة. هر دو سند ضعیف است و نمی‌توان با آن حکمی شرعی ثابت کرد.