بررسی دلالی دسته روایات محتمل بر استصحاب طبق کلام محقق خراسانی

ادعای محقق خراسانی: اگر موضوع برای مسبب باشد نزاع جریان ندارد و تمسک به اطلاقات برای رفع شک صحیح نیست.
انّ ما علیه الخراسانی متوقف علی تمامیة ثلاثة امور:
1. ارتباط عقد و نتیجه آن ارتباط سبب و مسبب است.
2. مطلقات وارد در کتاب و سنت امضای مسببات است نه اسباب.
3. امضای مسبب ربطی به امضای سبب ندارد و لایرفع الشک در سبب با تمسک به اطلاق در مسبب.
نقد هر سه مقدمه:
1. قیل: نسبت صیغ و نتیجه نسبت آلت و ذوالآلة هست نه سبب و مسبب و لذا دو موجود نیست تا امضای یکی امضای دیگری نباشد.
2. لاتقابل بین المعاملة بمعنی السبب و المعاملة بمعنی المسبب پس نزاع قابل جریان است.
3. امضای مسبب مستلزم امضای سبب هست و الّا لغویت پیش می‌آید.

1. شاید عبارت«یوقنون» اشاره به مرحله عالی علم که علم فعال است، دارد. مانند یقین غسّال به عدم ایذاء مرده و لذا از او نمی‌ترسد.
2. در جایگاه اعتقاد به معاد-به گونه قرآنی و اسلامی آن اختلاف است که از اصول دین است یا نه- اگر از اصول باشد، شخص با اعتقاد به آن وارد اسلام می‌شود و با عدم اعتقاد به آن از اسلام خارج می‌شود.برخی معاد را در کنار توحید و نبوت خاصه از اصول دین می‌دانند و برخی این جایگاه را برای معاد ثابت نمی‌دانند.
3. در گذشته ها هر ضروری را و لو از اصول دین نمی‌دانستند اما انکار آن را موجب خروج از دین می‌پنداشتند لکن فتاوای مشهور کنونی انکار ضروری را به انکار و تکذیب اصول نینجامد، موجب کفر نمی‌دانند.
4. معجز بودن قرآن برای پیامبر صلی الله علیه و آله متوقف بر این نیست که قرآن فرمایش خود ایشان باشد.

وجه جمع بین روایات منع از تفأل به قرآن و رجوع به قرآن