جلسه پرسش و پاسخ 30 اردیبهشت ماه 1402

پرسش پنجم: آیا تعیین بسمله-بنا بر عدم وجوب تعیین سوره- مانع تعویض سوره می‌شود؟
صاحب عروه مانع می‌بیند، مساله مخالفین دارد که به نظر می‌رسد مخالفت ان ها موجّه است.
بر این پایه برخی فروع متفرع بر نظر صاحب عروه نیز فرو می‌ریزد.
پرسش ششم: آیا قرائت بسمله از سور عزایم و به نیت سوره بر جنب و حائض و نفساء حرام است؟
صاحب عروه احتیاط واجب می‌کند البته بنابراین که تلاوت کل سوره حرام باشد نه خصوص آیه سجده دار، لکن وجهی برای این احتیاط (الّا در حدّ احتیاط مطلوب) وجود ندارد.البته مساله اختلافی است.

5. روایت حمران در بطون ناظر به فرا زمانی قرآن است. مثل روایت امام صادق علیه السلام.
استنتاج از مباحث گذشته
1. بطن تفسیر واحد ندارد.
2. هیچ اشاره ای در روایات بطن راجع به استعمال در بیش از یک معنا نیست.
3. صحت استناد به بطون با تمامیت دلیل هر چند در مثل مائده و عبس نیاز نیست.
آرای اصولی ها نسبت به روایات بطن:
1. ارادة المعنی فی نفسه لا من اللفظ.
2. لوازم معنای مستعمل فیه و لو فهم ما قاصر باشد.
3. مراد مصادیق خفی معنای کلی است.

تقلید السیف - تقلید البدنة فی الحج - تقلید العامی المجتهد: جعل اعماله علی رقبة المجتهد پس معنای تقلید اخذ و التزام نیست و الّا به این بر می‌گردد که مقلِّد فتوای مجتهد را به گردن خود انداخته است! ولی مناسب معنای لغت اول است نه دوم و الّا باید به مجتهد مقلّد گفت نه به عامی.
نتیجه اصطلاح دارج و لغت و عرف این است که تقلید: استناد به قول غیر در مقام عمل است.
محقق خویی نسبت به لزوم تعیین مجتهد در وقت تعدد و اختلاف می‌فرماید: حجت تخییری معنا ندارد باید احتیاط کرد به دلیل تعارض(در رد محقق حکیم)
واژه تقلید در نص معتبر نیامده است و در روایت احتجاج آمده که این روایت مرسله است.
در مساله عدول و بقاء هم اثری ندارد چون دو مساله مبنای دیگری دارد و تابع معنای تقلید نیست.