مقتضی برای القای عام در حالیکه مقصود افاده حکم عام نیست
آنچه می توان گفت این است که ان الشارع اراد القاء العام نه اراد العام و جعل العام و استعمل اللفظ فیه
بنابر این اراده استعمالی در مقابل اراده جدی نداریم

2. معادل یابی از غير صحن شریعت اسلام و برداشت حتی الامکان از آن برای مورد بحث
3. توجه به نهاد تفسیر و تقييد در کنار نهاد تخصیص و نسخ
آنچه در صحن شریعت اسلام وجود دارد مشابه آن در میان عقلا نیز وجود دارد. باید دید رویه صحیح (رویه عقلا) در این‌باره چیست.
در میان عقلا بسیاری از وقت ها عام و مطلق القا می‌شوند سپس برای آن مفسرات و مخصصات و مقیداتی می‌آید. و احیانا نسخ صورت می‌گیرد.
اما در دوران امر ابتدا نوبت به تفسیر می‌رسد سپس تخصیص و تقييد. آنگاه نسخ.

2. ما معتقد به وجود رابط در خارج هستیم و دلیل آن وجدان است.مثل وجود عرض - هر چند اضعف از وجود عرض است.
نبود محکی عنه در خارج بالاستقلال دلیل بر عدم آن نیست؛ نظیر کلی طبیعی و به صرف تعمّل عقلی نیست.
مکتب اسمیون (نومینالیزم) وجودی برای کلی طبیعی قائل نیستند.
3. تطبیق مجدد بحث بر "زید فی الدار" در این مثال 5 وجود، هست. با نبود"فی" ما 2 وجود بیش نداریم و بقیه با آمدن "فی" می‌آید.
در اینجا سه گزینه وجود دارد: "فی" دال بالمطابقة بر 2 وجود عرض باشد و بالالتزام دال بر نسبت، بالعکس.
دال بر هر سه بالمطابقة باشد. صحیح این است که بالمطابقة دال بر نسبت است و بالالتزام دال بر عرضین.

ذکر مفاد قانون اساسی در مساله