کلام آخر در تنبیه چهارم

پاسخ به چند سوال
تمرین فقهی
نقل یک فرع فقهی از تحریر الوسیله و تفصیل الشریعة
اختلاف جانی و مجنی علیه در ذهاب سمع مجنی علیه
اطمینان قائم مقام علم مطلق نیست.
در صورتی که راه علم باز باشد باید از علم صحبت کرد.
نظر کارشناس و آزمایشات اماره قانونی باشد، اطمینان شرط نیست.

دأب قرآن در اشاره به بطون آیات در ظاهر آن
مثال به آیه 36 سوره مبارکه توبه
189سوره مبارکه بقره
58 سوره مبارکه مریم
آیه 3 سوره مبارکه مائده
ملاحظه سیاق و ذکر نمونه های غفلت مثل آن چه از رفتار عمر نقل شده در ذیل آیه «اذهبتم طیباتکم ...»
نسبت به آیه فلیضحکوا قلیلا ولیبکوا کثیرا
استفاده قاعده احسان از «ما علی المحسنین من سبیل»
مدیریت سیاق با قاعده «العبرة بعموم الوارد لا بخصوص المورد

آیا با دستگاه دروغ سنج که با زبان بدن دلالت بر جرم می کند و اطمینان (حالت سوم) می آورد می توان قضاوت کرد؛ جواب: خیر مگر امارات غیر قانونی اطمینان آور را سند بدانیم که ندانستیم.
ایستگاه آخر: اگر قضاوت را از شئون ولایت و اداره جامعه دانستیم والی می تواند محدودیت هایی را بر علم قاضی در قضاوت اعمال کند و حتی آن را در قالب ضرب قانون درآورد.
اصل بر جواز اعمال علم قاضی است لکن حکم قابل انعطاف است.
نتیجه: قاضی می تواند به علم حاصل از تجمیع قرائن و شواهد قاطع نوعی داوری کند و فرق بین حق الله و حق الناس نیست.