اثبات تقدم تخصیص بر نسخ در کلام محقق خویی به دو وجه:
1. خاص مقدم بر عام مانع از انعقاد ظهور برای عام می‌شود.
2. کون العام ناسخا متوقف علی دلالته علی ثبوت حکمه من حین وروده. و چنین دلالتی نامیسر است.
اتفاق اصحاب بر تقدم احتمال تخصیص نسبت به روایات معصومین علیهم السلام
نقد کلام محقق خویی

بیانات محقق خویی در مسئله دوران امر بین تخصیص و تقیید
در مسئله دو صورت کلی وجود دارد :
1. احتمال ناسخ بودن و مخصص بودن در یک دلیل جاری است نظیر ورود خاص بعد از عام.
2. در دو دلیل جاری است نظیر ورود عام بعد از خاص
فرض اول فاقد ثمره است نسبت به ما.
در فرض دوم تخصیص بر نسخ مقدم است به دو بیان

ظهور و اراده استعمالی در مقابل اراده جدیه و حجت در کشاکش اثبات و نفی
وجود دو نظر در اینباره
نظر اثبات
نظر نفی
نظر اثبات از محقق خویی و خراسانی
نظر نفی از محقق نایینی و ایروانی

جواب محقق خویی از توهم :
ائمه به منزله متکلم واحد بوده اند و همه ادله از امر مقارن خبر می‌دهند ثبوتا.
هرچند اثباتا مقدم و ماخر هستند.
اشکال بر محقق خویی :
1. متکلم واحد بودن ائمه اثری در مسئله ندارد.
کلام واحد بودن سخنان ایشان اثر دارد.
2. به لوازم حرف خود ملتزم نیستند.