از قرآن حرمت لعب، لغو و باطل به ما هی هی استفاده نمیشود.
مگر در قالب عنوان محرم دیگری باشد.
مثل لعب به آلات قمار
روایات نسبت به حکم لهو سه قسم است.
قسمی که به نوعی برخی از اقسام آن را تحسین میکند.
و قسمی که آن را تقسیم به باطل و غیر باطل میکند.
و قسمی که از لهو مذمت می نماید.
بنابراین حرمت لهو به طور مطلق از روایات استفاده نمیشود.
همین وضعیت نسبت به لعب، لغو و باطل نیز جاری است.

حکم شناسی لهو، لعب، لغو و باطل
در فقه و در شریعت مطهر
درمورد لهو و لعب اختلاف است. بدین قرار :
1. این دو عنوان بما هی هی حرام است
2. بما هی هی حرام نیست
3. لهو حرام - لعب غیر حرام
4. عکس مساله سوم
نقل کلمات فقها در اینباره
بررسی حکم لهو در قرآن
مستفاد از قرآن عدم حرمت لهو است بما هی هی
هرچند در آن خسران، ضرر و ... وجود دارد.
گویا حرام کلامی است؛ و نه فقهی.

لزوم توجه به جهت صدق چند واژه بر یک واقعیت
مثلا صدق لهو، لعب و لغو بر یک پدیده دلیل بر مرادف بودن این واژه ها نیست.
یا صدق ذنب، جرم و معصیت بر یک رفتار دلیل بر مرادف بودن اینها نیست.
حتی اگر صدق همیشگی باشد.
بررسی کاربرد های لهو و لعب در قرآن
آنچه مسلم است تغایر لهو و لعب از نظر قرآن است.
مراجعه به چند آیه و بیان تقدیم احيانی لهو بر لعب يا لعب بر لهو
نگاهی به آیه سوره مبارکه جمعه
تفاوت مصدر و اسم مصدر و رفع یک اشتباه در اینباره
رفع اشتباه در معنای حدث و ثبوت که در اسم فاعل و صفت مشبهه می‌گویند.

به دلیل ارتباط غنا و موسیقی به مفاهیم لهو، لعب، لغو و باطل لازم است این مفاهیم تا حد امکان حکما و موضوعا روشن شود.
این مفاهیم علی رغم بسامد فقهی و شرعی مفهوما و حکما غریب مانده است.
آنچه از شیخ انصاری راجع به معنای لهو و لعب گذشت شاهد این ادعا است.
کلمات سایر فقها روشن تر نیست.
در لغت، لهو به سرگرمی به آنچه مهم نیست و اعراض از آنچه اهم است یا مهم همراه با نوعی استمرار تفسیر شده است.
لعب به معنای بازیچه و بازی هرچند استمراری در آن نباشد، معنا شده است.
لغو، بیشتر کلام بیهوده است و باطل مقابل حق به کار میرود.