تفسیر قرآن کریم(1402-1403) - جلسه
شرح بیشتر و اذا قیل لهم لاتفسدوا فی الارض...
جزم اندیشی و خود حق پنداری مطلق از پیام های این آیه و آیه و اذا قیل لهم آمنوا کما آمن الناس است.
توضیح ان الله علی کل شیء قدیر و پاسخ های داده شده به اشکال معروف در اطراف آن.
1. نظیر ورود دنیای بزرگ در چشم کوچک است.
2. الذی سألتنی لایکون
3. رابطه قدرت و عجز رابطه ملکه و عدم است و عجز جایی صادق است که قابلیت باشد.
تفسیر قرآن کریم(1402-1403) - جلسه
تفسیر آیه 6 تا 20 از سوره بقره - تقسیم مردم به سه قسم مومنین(متقین)،کفار و منافقین.
چهار آیه در وصف متقین - دو آیه در مورد کفار و سیزده آیه در باره منافقان - منافق به دلیل اظهار اسلام ئاخل در زمره مسلمانان است، هر چند نفاق وی آشکار باشد.
نکته قابل تامل: 1. تاکید بر دگم بودن و جهل کفار و منافقان
2. عدم توجه منافقان به افساد و سفاهت خویش
3. مقدس انگاشتن جهالت ها و فسادهای خود است.
مجاری ادراک قلب،بصر و سمع است و این هر سه در مورد کافران بسته شده است.
تحقیقی در مورد کلمه ناس - ناس به معنای توده مردم، فرد خاص یا افراد خاص از مشرکان و منافقان و امامن شیعه(کافی8 /244 و 245)
تفسیر قرآن کریم(1402-1403) - جلسه
1. شاید عبارت«یوقنون» اشاره به مرحله عالی علم که علم فعال است، دارد. مانند یقین غسّال به عدم ایذاء مرده و لذا از او نمیترسد.
2. در جایگاه اعتقاد به معاد-به گونه قرآنی و اسلامی آن اختلاف است که از اصول دین است یا نه- اگر از اصول باشد، شخص با اعتقاد به آن وارد اسلام میشود و با عدم اعتقاد به آن از اسلام خارج میشود.برخی معاد را در کنار توحید و نبوت خاصه از اصول دین میدانند و برخی این جایگاه را برای معاد ثابت نمیدانند.
3. در گذشته ها هر ضروری را و لو از اصول دین نمیدانستند اما انکار آن را موجب خروج از دین میپنداشتند لکن فتاوای مشهور کنونی انکار ضروری را به انکار و تکذیب اصول نینجامد، موجب کفر نمیدانند.
4. معجز بودن قرآن برای پیامبر صلی الله علیه و آله متوقف بر این نیست که قرآن فرمایش خود ایشان باشد.
تفسیر قرآن کریم(1402-1403) - جلسه
توضیحاتی راجع به آیه اولوا الامر داده شد - اهمیت حدیث شریف لاجبر و لا تفویض بل امر بین الامرین - معنای جبر، توسعه جبر به جبر تاریخ و جبر محیط و نظرات جدید راجع به جبر - معنای تفویض و تصور خدای غایب از برخی صحنه ها - خدای ساعت ساز و معمار.
سه تصور از امر بین الامرین: 1. شرکت عرضی: خداوند و بنده و انتساب فعل به هر دو علی الحقیقة.(این نظر مشکل تفویض دارد)
2. شرکت طولی: مقدمات بعید از خداوند و بقیه از بنده است.(این نظر نیز مشکل تفویض دارد)
3. نسبت مقدمات غیر قریب به خداوند و نسبت مقدمات خودکار به هر دو به نحو حقیقت به طوری که مستلزم غیبت خداوند در صحنه نیست.