اصل در تطبیقات آیات بر جری و تمثیل است و انحصار نیازمند دلیل است.
اصل تمثیل و جری مستند است به سیره و روایات دال بر فرازمانی قرآن و فلسفه نزول قرآن.
نشانه تمثیل میتواند عقلایی یا عقلی بودن مفاد آیه باشد
نشانه انحصار را میتوان از مفاد خود آیه یا قرینه عقلی و وجدان یا روایات وارده و تراث تفسیری از عالمان دین دست آورد.
بیان نشانه های انحصار در آیه اولو الامر و آیه تطهیر
اشاره به روایات، ادراک نقل و وجدان و کلام ابن کثیر دمشقی در اینباره

8. اختلاف نهادهای تفسیر در تفسیر آیات:
اشاره به اختلاف روایات وارد در ذیل کریمه(ثم لیقضوا تفثهم) و پرسش عبدالله بن سنان و جواب امام علیه السلام. روایت موسی بن أشیم و توجیه امام علیه السلام
شاید از برخی روایات (روایات تفویض) برداشت شود که ائمه علیهم السلام از شأن معنادهی به آیات برخوردار بوده‌اند.
9. جری و تمثیل یا انحصار: روایات مفسّر قرآن که عهده دار تطبیق غیب در الذین یومنون بالغیب بر امام مهدی عجل الله تعالی فرجه و گاه از باب انحصار است مثل تطبیق اولوا الامر بر ائمه معصومین علیهم السلام و در زمان شک باید جری و تمثیل را مقدم کرد.
دلالت روایات یا قرائن بیرونی گاه تعیین کننده یکی از این دو جهت است.

7. نهاد خاص متولی تفسیر در کشاکش اثبات و نفی
سه رویکرد در این باره: 1. لزوم نهاد متولی مثل اهل بیت علیهم السلام (نظر بخشی از اخباریان شیعه به نقل از صاحب حدائق. 2. عدم لزوم نهاد خاص ( همه کشیشی) 3. نهاد خاص با عنوان خاص نداریم لکن مراجعه به اهل بیت علیهم السلام لازم است افزون بر سایر شرائط ذکر شده. ( روش عالمان و اقتضای نصوص) جمع بین روایات و آیات مقتضی نظر سوم است.

اندیشه برداشت حداکثری از قرآن
اندیشه معامله با قرآن چون معامله با سایر متون
اندیشه توجه به قانون اساسی بودن قرآن و اینکه این نگاه موجب نوعی توسع در برداشت از قرآن است
گفتگو از روایت مولا عبد الاعلی آل سام
آیا امسح علیه ادامه استفاده از قرآن است یا نه؟
7. نهاد خاص متولی تفسیر در کشاکش اثبات و نفی
وجود رویه های متفاوت در این پیوند