ان البحث عن حقیقة الاستعمال لیس بحثاً عن شیء مجهول حتی یوجّه النزاع فیه - ذاهب الی الافناء لا یمکنه انکار العلامیة و ذاهب الی العلامیة لایمکنه انکار کون اللفظ و وجهاً للمعنی و...
نتیجه: در بسیاری از موارد نزاع واقعی نیست.
اشتراط انحصار نیز چنین است - چیزی به نام انحصار نداریم نهایتاً خلاف متعارف است.
مساله عقلی نیست - نوعی خلط مثل استلزام صدور کثیر از واحد
اقتراح: جواز الاستعمال علی وجه الحقیقة اگر همه اطراف معنا حقیقی باشد بالقرینه مگر در مقام تعمیه و ابهام گویی.
مناسبات قرآن و مساله بطون با استعمال در بیش از یک معنا

رجوع بیانات منع به یک دلیل و تفاوت در ادای مراد است - مناقشه بر رفتار مرحوم صدر و محقق خویی در مساله - دلیل قائلان به جواز: مقتضی موجود مانع مفقود است. بیان محقق خویی در اثبات جواز.
نکات تحقیق: 1. ابتنای نزاع در اثبات انحصار علاوه بر استقلال 2. فرقی بین مبانی در تفسیر وضع یا در تفسیر استعمال نیست. 3. بحث از استعمال و شرط احتمالی آن بحث از مجهول الکنه نیست تا اختلاف در آن موجّه باشد.
هیچ کدام نمی‌تواند کلام دیگری را ردّ کند.

2. اطوار استعمال در اکثر از معنای واحد
الف: علی سبیل الانفراد
ب. به نحو عام مجموعی
ج. به نحو جامع (عموم الاشتراک)
محل بحث مورد اول است و الّا دوم غلط و سوم مقبول همگان است.
استقلال استعمالی نه استقلال حکمی
آرای ابراز شده در مساله:
1. منع مطلقا 2. جواز مطلقا(حقیقت و محاز)
3. در تثنیه و جمع مجاز دون المفرد
4. در نفی جایز ولی در اثبات نه 5. عقلا جایز ولی عرفا نه. اکثریت بر اول هستند.
ادله آراء - دلیل منع:
1. استعمال صرف علامت گذاری نیست فناء هست-لحاظ هست.
2. استعمال ایجاد المعنی است در خارج به لفظ - لحاظ است دو لحاظ در آن واحد میّسر نیست.
وجه عدم امکان دو لحاظ در آن واحد بیان نشده است.

امر چهارم: استعمال لفظ در بیش از یک معنا
موقعیت قوی مساله - نمونه ها نسبت به ادله استصحاب - ادله اصل طهارت و حل - اذا ورد مثل اغتسل للجمعة و الجنابة و....
تحریر محل نزاع:
1. بحث در معنای حقیقی و مجازی هر دو می‌آید