خارج فقه القضاء (1401-1402) - جلسه 70
درس اخلاق: ان الله یامرکم ان تؤدوا الامانات الی اهلها - من استعمل رجلا من عصابة و فیهم من هم ارضی لله منه فقد خان الله و رسوله و المومنین.
تصرف اسلام از دو جهت در حفظ امانت: 1. بالا بردن ارزش امانت داری و پلشت انگاری شدید خیانت به امانت.
2. توسعه در مصادیق امانت هر چیز از هر کس در هر حال.
روحانیت امانت داری پر مسئولیت! دین مردم امانت در دست او است.
ادامه درس: عقد ذمه برای کفار متوطن در بلاد اسلام است تحت شرایطی در ذمه قرار میگیرند ولی در عقد امان: 1. اهل کتاب بودن شرط نیست 2. خارج از بلاد اسلام هستند 3. احکام و شرایط دیگری دارند.
اشتراکات و افتراقات - مصونیت دیپلماتیک - عقد امان و ذمه - پایگاه شرعی مصونیت قضایی دیپلماتیک.
خارج فقه القضاء (1401-1402) - جلسه 85
1. نسبت به امنیت حرم مکی مناقشهای نیست. و غیر از آیه گذشته آیاتی دیگر نیز ممکن است دلالت کند مثل:
سوره بقره:125، سوره قصص:57، سوره عنکبوت:67، سوره تین:3، بعلاوه روایت محمد بن مسلم که تفسیر آیه است(وسائل الشیعه:ج12،ص557)
2. نسبت به توسعه آن به غیر حرم مکی سه نظر یا وجه وجود دارد: 1. نفی توسعه مطلقا 2. توسعه مطلقا 3. توسعه به حرم امام حسین علیه السلام
شکی نیست که اصل اولی بر نفی توسعه است مطلقا به اقتضای عمومات، اطلاقات و قاعده(البته به قاعده عدالت هم تمسک شده است که مخدوش است)/ پس نفی توسعه دلیل خاص نمیخواهد تنها باید ادله توسعه را جواب دهد.
ادله توسعه مطلق گذشت علاوه بر دلیلی که میآید نسبت به توسعه به حائر حسینی استناد شده به چنذ روایت از کامل الزیارات.
برخی با استناد به نور واحد بودن ائمه علیهم السلام از حائر حسینی به مطلق مشاهد توسعه دادهاند. به نظر میرسد مناقشه سندی در روایات ناموجه باشد بلکه باید دلالت این روایات را بررسی نمود.
فقه هنر (1400-1402) - جلسه 44
جلسه چهل و جهارم 1400-1402
جلسه بیست و یکم 1401-1402
طایفه دوم
روایاتی که دلالت میکند بر عدم جواز نقاشی و مجسمه سازی ذوات ارواح
مانند روایت محمد بن مسلم
به نظر میرسد روایات این باب که عمدتا همین روایت ابن مسلم است، دلالت بر حرمت نمیکند زیرا مفهوم آن فیه باس است و فیه باس مشترک بین دلالت حرمت و کراهت است
روایت حسین بن زید فاقد سند معتبر است
اشکالات دیگری نیز بر دلالت این روایات گرفته شده است
براساس مکاسب شیخ - سال دوازدهم - نوع پنجم (95-96) - جلسه 6
نقد استاد محترم بر اقوال در رابطه توریه و کذب