نقل طایفه دوم و سوم و چهارم حلق لحیه

جلسه بیست و نهم 1400-1402
جلسه هشتم 1401-1402
3. در وقتی که دو مسئول داریم مثلا مسئول خارج کردن پانسمان از بدن مریض و کنترل کننده نهایی، احتمالاتی راجع به ضمان اینها هست.
ضمان کامل مسئول اول
ضمان کامل ناظر نهایی با جواز حق رجوع به دیگری و عدم آن
ضمان هردو
در مساله اقوال و احتمالاتی وجود دارد مثل :
1. ضمان هردو
2. ضمان عامل اقوی در تاثیر
3. ضمان سبب موخر در تاثیر
4. ضمان موخر در وجود
5. ضمان سبب مقدم در تاثیر
قول اول اشهر است
آنچه اقوی به نظر میرسد ضمان عامل نهایی با جواز حق رجوع به عامل سابق
اگر قرار خاصی در میان باشد که باید مطابق قرار عمل شود

6. بررسی ادعای قطع به این که روش واضعان وضع الفاظ برای مرکبات تام است. وجه صحیح آن و وجه باطل آن.
وجه صحیح: غرض واضع در بیان مرامش به مرکب تام نظر دارد هر چند امتداد دارد و شناور است.
وجه باطل: از اول تصور کامل دارد با همه قیود و لفظ را برای آن وضع می‌کند.
7. لا موضوع للقول بالوضع للصحیح او للاعم زیرا نه وضعی هست و نه وضعی هست و نه تسمیه ای جدا از چند استعمال. مگر بر همین استعمال ها نام وضع گذاشته شود.
ابتدا در صحیح به کار رفته ولی در امتداد در اعم استعمال شده بدون احساس مجاز. عدم ثمره بر این استعمال.
نتیجه: 1. ما به وجه مرسوم نهه قائل به وضع صحیح هستیم و نه اعم.
2. تصویر جامع معنا ندارد. 3. ثمره‌ای که گفته‌اند مترتب نیست.

شیخ انصاری در دو کتاب اصولی خود اطلاقات کتاب را در عبادات انکار کرده است و فرموده: این آیات به صدد بیان کیفیت عبادات نیست مثل روایات دال بر لزوم محافظت بر نماز. این ادله یا قبل از ادله مبیّن کیفیات است یا بعد آن و هر کدام باشد، مبین کیفیت نیست.
وی تنها وجه مانع را برای اطلاق گیری را همین می‌داند نه چیز دیگر. سپس نتیجه می‌گیرد که در زمان شک اطلاق و اصل عدم تقییدی وجود ندارد و مورد از موارد جریان اصل عملی است.
ایشان در مطارح الانظار مطلب خود را به غیر عبادات هم توسعه می‌دهد هرچند در مقام بیان بودن برخی موارد را می‌پذیرد لکن می‌فرماید: موارد آن معلوم نیست پس قابل تمسک نیست.
نقد رفتار شیخ: ایشان در فقه در موارد بسیار تمسک به ادله قرآنی نموده است.
در مکاسب محرمه به 75 آیه در 85 مورد، در بیع به 38 آیه در 77 مورد و در خیارات به 125 آیه در 238مورد و...
کلام محقق خویی در ردّ استاد خویش.