استصحاب - ادله و تنبیهات (94-95) - جلسه 14
اخلاق
ادامه بررسی کلام محقق خراسانی در کلام محقق عراقی و محقق داماد
مقدمه اصول فقه (1401-1402) - جلسه 78
شیخ انصاری در دو کتاب اصولی خود اطلاقات کتاب را در عبادات انکار کرده است و فرموده: این آیات به صدد بیان کیفیت عبادات نیست مثل روایات دال بر لزوم محافظت بر نماز. این ادله یا قبل از ادله مبیّن کیفیات است یا بعد آن و هر کدام باشد، مبین کیفیت نیست.
وی تنها وجه مانع را برای اطلاق گیری را همین میداند نه چیز دیگر. سپس نتیجه میگیرد که در زمان شک اطلاق و اصل عدم تقییدی وجود ندارد و مورد از موارد جریان اصل عملی است.
ایشان در مطارح الانظار مطلب خود را به غیر عبادات هم توسعه میدهد هرچند در مقام بیان بودن برخی موارد را میپذیرد لکن میفرماید: موارد آن معلوم نیست پس قابل تمسک نیست.
نقد رفتار شیخ: ایشان در فقه در موارد بسیار تمسک به ادله قرآنی نموده است.
در مکاسب محرمه به 75 آیه در 85 مورد، در بیع به 38 آیه در 77 مورد و در خیارات به 125 آیه در 238مورد و...
کلام محقق خویی در ردّ استاد خویش.
تفسیر قرآن کریم(1401-1402) - جلسه 19
وجه ذکر الرحمن الرحیم و تکرار آن بعد از بسم الله و در سوره حمد. نقد کلام تفسیر نمونه در توجیه ذکر الرحمن الرحیم - توجیه صحیح آن - شبهه تنافی قاعده «العالی لا یفعل لاجل السافل شیئا» با هدف مند بودن کار خداوند برای خلق.
توضیح قاعده: عالی یا با انجام کار برای دیگری تکمیل جسته است، این خلاف اعتقاد ما است یا فعل و ترک آن برای خداوند علی السویه بوده است پس خلاف حکمت الاهی است!
اختلاف در حدود و گستره قاعده که در مطلق عالی جاری است(خواجه نصیر) یا در عالی من کل وجه(ملاصدرا)
حل ناهمسویی قاعده با هدف مند بودن کارهای خداوند برای خلق. آن چه نفی شده وجود انگیزه خارج از ذات برای فاعلیت او است.
و آن چه اثبات شده است وجود انگیزه خارج از ذات برای فعل او است.
توضیح در قالب یک مثال. بعلاوه پدیده های خارج از ذات گاه به عنوان فایده است نه غرض. به هر روی این دو قاعده با هم ناهمسویی ندارند و لذا فلاسفه هم تبعیت احکام از مصالح و مفاسد را پذیرفتهاند.
فقه هنر (1400-1402) - جلسه 43
جلسه چهل و سوم 1400-1402
جلسه بیستم 1401-1402
روایات مربوط به مجسمه سازی و نقاشی در چهارگروه جای میگیرد
گروه اول (بیش از 9 روایت) : به حسب برخی استظهارات دلالت بر منع دارد مطلقا
البته از مجموع این روایات روایتی با سند معتبر و دلالتی روشن بدست نمیآید
حتی برمبنای استفاضه و تجابر نیز نمیتوان به سندی دست یافت
ضمن اینکه در تعارض با دسته های بعد است