تطبیق پنجم
فی کیفیة تقسیم الدیة علی العاقلة
براساس مبانی تکملة المنهاج جلد 2 صفحه 451 و 452 مساله 422
دو مساله اصولی
1. تفاوت نگاه فردی و حکومتی به مساله
اصدار رای به عنوان حکم ابدی و کلی و اصدار رای به عنوان حکم موقت یا حکومتی
2. موارد احتیاج به بیان زائد و عدم آن و حمل بر گزینه ای که بیان زائد نمیخواهد

چهار ادعا از محقق خراسانی در ارتباط با تاسیس اصل در مشتق
1. لا اصل فی المسالة یعول علیها عند الشک؛ مراد اصل عملی است و الّا اگر اصل لفظی بود این گونه رد نمی‌کرد. در اصول لفظی کار میدانی لازم است.
ان قلت: در آخر کلامش ناظر به اصل عملی است.
قلت: در هر دو قسمت ناظر به اصل عملی است.
2. دعوای دوم مورد نقض و ابرام واقع شده است. کلمات در این باره دیده شود.
3. اصل غلبه بنابر فرض تمامیت و عدم نباید در تاسیس اصل بیاید،باید در ادله طرفین ذکر شود.
4. نسبت به دعوای برائت و استصحاب گاه گفته می‌شود: در فرض اول استصحاب عالمیت را داریم. به علاوه جای احتیاط است نه برائت.و در فرض دوم استصحاب موضوع به جای استصحاب حکم؟

نقد ادله‌ی عدم جواز رجوع از حیّ به حیّ - نقد استصحاب - نقد نقد استصحاب - اشکال بر استصحاب از ادله مانعان عدول
دلیل چهارم: لزوم مخالفت تفصیلی و اجمالی - نقد دلیل چهارم به نقض به مواردی چون مرگ، جنون مجتهد و... چون فرض بر تقلید صحیح است. حجیت نظر مجتهد اول لطمه نمی‌بیند.

شرح حدیث السعید سعید
بیان نکات روشی کلی دراینباره
مدلول جمله خبریه
دال بر ثبوت نسبت یا نفی آن در نفس الامر (خارج یا ذهن)
مدلول حمل انشایی
ایجاد معنادر نفس الامر که منشا اعتباری است که گاه دارای آثار است
البته گاه به دلالت التزام دال بر ثبوت یا نفی پدیده هم هست
رد بر کلام محقق خراسانی
1. در مثل الانسان نوع / الدور محال / موضوع نه در خارج مفروض است و نه در ذهن زیرا در خارج وجود ندارد و در ذهن محال نیست / کلام محقق خویی در اینباره
مفهوم و معنای تصوری واژه ها نیز همین است
"صورت شخص معین عند وحوده و عدم"
حل عویصه الدور محال نیز با همین بیان