header

فقه پزشکی با محوریت پرونده های قضایی (1401-1402) - جلسه 4

جلسه بیست و پنجم 1400 - 1402
جلسه چهارم 1401 - 1402
پرونده هفتم
ضمان ناشی از باقی ماندن لوازم جراحی در بدن بیمار
طرح سه سوال
هرگاه قبل از التیام آثار جراحی اول به دلیل جا ماندن برخی لوازم جراحی در بدن بیمار، ناچار شوند بخیه را باز کنند؛
1. آیا ضمانی در کار است یا نه؟
2. ضمان به چه تعلق میگیرد؟
3. ضامن کیست؟
پاسخ
ضمان نسبت به مخارج درمان وجود دارد؛ البته برخی فقها قائل به ارش نیز شده اند. برخلاف مثل شیخ طوسی.
چنانکه اگر موجب صدمه مازاد باشد باید ارش یا دیه آن صدمه را داد.
نسبت به ضامن ...

مقدمه اصول فقه (1401-1402) - جلسه 20

مقدمه اصول فقه (1401-1402)

تصویر دو تصور و انتقال از تصور اول به دوم و ترکیز بر تصور دوم و این است رمز توافق دائمی وضع و موضوع له از حیث عمومیت و خصوصیت.
معانی الحروف و حال الوضع و الموضوع له و المستعمل فیه فی الحروف.
تتبع در آراء؛ سه مذهب کلی: 1. همان معنای اسمی 2. حروف اصلا معنا ندارند 3. معنی آنها با معانی اسمی متفاوت است.
بیان رأی اول: موضوع له و مستعمل فیه مثل اسماء اجناس است، زیرا خصوصیت متوهم اگر باعث شود که معنا جزیی حقیقی خارجی شود، این صحیح نیست زیرا گاه معنا کلی است.
و اگر باعث شود که معنا جزیی ذهنی شود، زیرا باید حالت برای معنای دیگری فرض شود و از خصوصیات آن فرض شود مثل عرض(منتها عرض در خارج وابسته است و معنای حرفی در ذهن) و لذا قیل: ما دل علی معنی فی غیره این هم صحیح نیست، زیرا:
1. فلابد من لحاظ آخر زیرا تصور مستعمل فیه لازم است.
2. نباید بر خارجیات صادق باشدزیرا ذهنی است.
3. پس سیر از بصره تنها با تجرید و الغای خصوصیت امکان استعمال دارد.
4. این لحاظ مثل لحاظ در اسماء است و چنان که این ملاحظه در اسماء ملحوظ نیست در حروف هم نیست.
نتیجه: هیچ تفاوتی بین معنای حرفی و اسمی نیست.