مقدمه اصول فقه (1401-1402) - جلسه 50
لابدّ علی کلا القولین من قدر جامع فی البین که مسمّی باشد. تصویر جامع بین افراد صحیح وجود دارد و امکان اشاره به آن با بکار بردن خواص و آثارش وجود دارد. اشتراک در اثر اشتراک حکایت از اشتراک در مؤثر(جامع) دارد(الواحد لایصدر الّا من الواحد)
مثلا در نماز«الناهیة عن الفحشاء» ، «ما هو معراج المومن»
ان قلت: 1. جامع نمیتواند مرکب باشد، زیرا هر چه فرض شود بر فرض صحیح است و بر فرض فاسد 2. جامع نمیتواند عنوان «المطلوب» باشد؛ چون اولا این عنوان بعد از تعلق امر میآید. ثانیا لازم میآید عنوان صلاة (مثلا) با عنوان المطلوب یکی شود که نا صحیح است.
ثالثا در وقت شک نیاید برائت جاری شود با این که برائت جاری است.
3. به همین دلیل جامع نمیتواند بسیط و ملازم مطلوب باشد.
جواب مرحوم آخوند: شق سوم را انتخاب میکنیم، برائت هم جاری است در شک در محصل برائت جاری نیست.
مقدمه اصول فقه (1402-1403) - جلسه 50
1. عنوان مشیر محض است. بدون دخل در حکم
2. مصلحت مبدأ است - علیت مبدأ للحکم و صرف جری مشتق بر ذات و لو فی ما مضی
3. مصلحت معیار - علت حدوثاً و بقاءً
استدلال متوقف بود اگر اخذ عنوان در آیه به نحو اخیر بود ولی اگر به نحو دوم باشد مدعی ثابت نمیشود.
و لاقرینه که به نحو اخیر باشد لو لم نقل قرینه بر نحو دوم - توضیح قرینه
ان قلت: استدلال امام علیه السلام میرساند که به نحو اخیر است نه مجاز و قرینه و... قلت: ...
اشاره به تفصیل بین محکوم علیه و محکوم به
جواب تلبس آناً ما برای اجرای حدود کافی است به علاوه اشتراک لفظی پیش میآید که ملتزم ندارد.
اصول فقه - تعارض ادله (97-98) - جلسه 49
ادامه نقد محقق خوئی و بررسی استثنای نذر در مرجح چهارم
سبقت زمانی ظرف امتثال یکی نسبت به دیگری
اصول فقه-تعارض ادله - جلسه 49
تحقیق در مسأله و نقد برخی نسبتها در برخی کلمات
تحقیق
احدث بودن بما هو هو معیار تقدیم نیست
وجوه تقدم به احدث