ادامه نقد و بررسی تنبیه مذکور و تنبیه بیست و یکم
مفاد قاعده لاضرر در نگاه دیگران

اقوال مطرح در نهادهای همسو با استصحاب
استصحاب قهقری
شک ساری و قاعده مقتضی و مانع

نصوص مبین مقاصد و نقش آن در استنباط
وجود 5 رویکرد نسبت به تاثیر این نصوص در استنباط
اصطلاحاتِ نیازمند توضیح مثل مناسبات حکم و موضوع، الغای خصوصیت، تنقیح مناط، تقیه، مخالفت عامه، موافقت عامه
تقیه در نگاه صاحب حدائق برای القای اختلاف بین شیعه بوده است
روش شناسی اجتهاد
روش تجمیع ظنون و مدرسه ای و آثار متفاوت هر کدام
خبر ثقه یا موثق به

تصویر دو تصور و انتقال از تصور اول به دوم و ترکیز بر تصور دوم و این است رمز توافق دائمی وضع و موضوع له از حیث عمومیت و خصوصیت.
معانی الحروف و حال الوضع و الموضوع له و المستعمل فیه فی الحروف.
تتبع در آراء؛ سه مذهب کلی: 1. همان معنای اسمی 2. حروف اصلا معنا ندارند 3. معنی آنها با معانی اسمی متفاوت است.
بیان رأی اول: موضوع له و مستعمل فیه مثل اسماء اجناس است، زیرا خصوصیت متوهم اگر باعث شود که معنا جزیی حقیقی خارجی شود، این صحیح نیست زیرا گاه معنا کلی است.
و اگر باعث شود که معنا جزیی ذهنی شود، زیرا باید حالت برای معنای دیگری فرض شود و از خصوصیات آن فرض شود مثل عرض(منتها عرض در خارج وابسته است و معنای حرفی در ذهن) و لذا قیل: ما دل علی معنی فی غیره این هم صحیح نیست، زیرا:
1. فلابد من لحاظ آخر زیرا تصور مستعمل فیه لازم است.
2. نباید بر خارجیات صادق باشدزیرا ذهنی است.
3. پس سیر از بصره تنها با تجرید و الغای خصوصیت امکان استعمال دارد.
4. این لحاظ مثل لحاظ در اسماء است و چنان که این ملاحظه در اسماء ملحوظ نیست در حروف هم نیست.
نتیجه: هیچ تفاوتی بین معنای حرفی و اسمی نیست.