فقه العروة- اجتهاد، تقلید، مرجعیت و زعامت (1402-1403) - جلسه 36
فرمایش امام علیه السلام در توقیع امری فراتر از رجوع جاهل به عالم است. تعبیر الحوادث نه احکام الحوادث - استغراقی گرفتن ال (که شواهدی بر آن دلالت دارد) امکان استفادهی مراد از روایت را میسر میسازد.
روایت منسوب به امام عسکری علیه السلام نیز صفاتی را میشمارد که فراتر از رجوع جاهل به عالم است.
البته امام در مقام بیان وجوب تقلید نیستند لکن این جهت تفاوتی در اوصاف ایجاد نمیکند.
لازمه این اتجاه عدم کفایت مثل هوش مصنوعی است لکن لجنة الافتاء و تقلید شورایی را زیر سوال نمیبرد.
8. مساله زعامت(توضیح)
فقه العروة- اجتهاد، تقلید، مرجعیت و زعامت (1403-1404) - جلسه 35
درس اخلاق - اشدّ من یتم الیتیم الذی انقطع عن امه و ابیه: یتم یتیم انقطع عن اماه و لایقدر علی الوصول الیه - عالمان باید یتیم داری کنند - عصر شبهه و تراث ستیزی و تراث سوزی سفید، نرم و مدرن!
شبههی الباطل یموت بترک ذکره و پاسخ آن - دام شیطان حسادت یا بلاهت
مساله 23: تعریف عدالت و راه کشف و معرفت آن و طرق اثبات آن
قبلا در مساله 20 و بعدا در مساله 44 میآید. ناهمسویی تعریف این جا با آن چه در شرائط امام جماعت میآید. تفسیر حسن ظاهر به حسن ظاهر حال و حسن ظاهر فعل.
فقه العروة- اجتهاد، تقلید، مرجعیت و زعامت (1402-1403) - جلسه 35
نگاهی دیگر در برگزاری بحث. توضیح نگاه گذشته - رجوع جاهل به عالم مثل سایر رجوع ها. رجوع شخص یا نهاد به شخص یا نهاد - تقلید از هوش مصنوعی. متن پیشنهادی:
التقلید: اتباع مجتهد واحد او متعدد او مجموع بینهم شوری علی وجه الاستناد.
این نگاه لوازمی دارد که به برخی از آن ها ملتزم نیستند.
نگاه دوم: صرف مراجعه علمی نیست و مرجع صرفا مرجعیت علمی ندارد بلکه هادی و مراقب و محافظ است مثل مراجعه اصحاب به ائمه علیهم السلام. و رجوع جاهل به عالم کف شرائط است نه همه آن - لفظ تقلید ادّق است با مرتکز معروف آن.
فقه العروة- اجتهاد، تقلید، مرجعیت و زعامت (1403-1404) - جلسه 34
اقتراح مساله 22:
1. بلوغ 2. عقل 3. عدم سلب ادراک علی الاطلاق
4. ایمان 5. عدالت با تفسیر خاص از آن 6. حیات
7. اعلمیت 8. عدم اشتهار به تولد از زنا 9. علم به عرف ها و اقتضائات روز 10. عدم تسرع در افتاء 11. عدم اکثار در فتوا
12. عدم معروفیت به فسق و فجور بدون توبه واضح برای مردم 13. فهم نظام ها 14. عدم تلبس به منافیات مرجعیت
تنبیهات:
1. شرائط در مرجعیت سیاسی بیشتر است.
2. تداخل شرائط احیاناً
3. شناخت احکام از موضوعات جدا است.
4. شروط مذبور شرط برای خود طرف یا مرجعیت برای دیگران نه به عنوان تقلید نیست.