توضیح اضافه کردن (بشک یعتد به) در اقتراح نسبت به مساله 42 - لزوم ملاحظه شرائط زمانه حاضر
مساله 43: 1. کسی که اهل فتوا نیست افتاء بر او حرام است.
2. کسی که اهلیت قضا ندارد:
1. قضا بر او حرام است.
2. قضای او نافذ نیست.
3. مراجعه به وی جایز نیست.
4. شهادت نزد او جایز نیست.
5. مالی که به حکم او گرفته می شود حرام است هر چند آخذ محق باشد مگر راهی دیگر برای استنقاذ حق نباشد.
ابهامات و ایضاحات:
1. اهل فتوا نبودن یعنی چه؟ یعنی مجتهد نیست یا شرایط دیگر را ندارد. در قضا نیز شبه این سوال هست!
2. آیا نفس عدم اهلیت حرمت دارد مثلاً شیخ القوم قضاوت می کند آیا نفس قضای او حرمت دارد؟ هکذا در افتاء
3. آیا اهل فتوا نسبی است؟ مثلا در مساله ای کار نکرده آیا مصداق مساله 43 است؟

نقل سه نظر نسبت به تقسیم اخیر مقدمه واجب
کلام محقق خراسانی در انکار 2 قسم از سه قسم
نقد آن از سوی محاضرات و نقد نقد آن -

اقتراح متعلق به مسائل 27 و 28 و 29 و 49
شرح مساله 50: وظیفه عامی در وقت فحص از مجتهد و فحص ار اعلم
تعلیقه های وارده بر مساله 50 - نقد برخی تعلیقه ها
اخذ به احوط اقوالی که در دایره حجت قرار می گیرد نه احتیاط مطلق.
تبعیت حکم در مساله 50 از نظر فقیه در تبعیت از اعلم مطلقا یا فی الجمله

نقش محبت اهل بیت علیهم السلام در نجات محبّ
در قرآن کریم از مودت آل رسول صلی الله علیه و آله یاد شده است و انتظار پیامبر از امت قلمداد گردیده است.
لکن چیزی مضاعف در ارتباط با موضوع بحث دیده نمی شود.
در سوره شوری آیه 23 و انفال آیه 41 و حشر آیه 7 نیز به برخی اختصاصات اقتصادی دیده می شود.
پس تعدیلی و عدولی از محکمات قرآنی (معیار بودن ایمان و عمل صالح در نجات) مرتبط با این موضوع نشده است.
روایات البته معرکه است و چندین گروه در این رابطه موجود است.
ابتلای محبّ به عدول - دعای عدیله را باید خواند! چه مأثور باشد و چه از منشأت بعض اهل العلم!