در تفکیک معنا از داعی سه نظر وجود دارد:
1. نظر محقق خراسانی و غیره که معنا واحد است(معنای حقیقی) مجاز وجود ندارد و دواعی مختلف است.کلام محقق مظفر در مساله - تحلیل مرحوم مظفر این است که خلط بین مفهوم و مصداق شده است. مفهوم واحد است و مصداق متعدد است.مفهوم صیغه به حمل اولی انشاء طلب است و به حمل شایع تهدید و غیره است.
2. معنای حقیقی واحد است و دواعی معنای مجازی است.صیغه امر برای انشای طلب به داعی بعث است. انشای طلب در معنای مجازی نیز هست. معنای حقیقی واحد و معنای مجازی متعدد است.
3. معنای حقیقی واحد و دواعی هر کدام معنا مجازی است و قدر مشترکی بین معنای حقیقی و مجازی نیست.پس همزه برای تهدید یا تعجیز می‌آید و در آن انشای طلب لحاظ نشده است.
داوری نظر اول،اندیشه‌ای برقرار و مطبوع است لکن گاه به مشکل بر می‌خورد.
و حلّ مشکل به این است که دو مذهب اول را بپذیریم به تفاوت موارد.

• تفسیر قرآن کریم(1402-1403) - جلسه 22
• فقه العروة- اجتهاد، تقلید، مرجعیت و زعامت (1402-1403) - جلسه 108
• مقدمه اصول فقه (1402-1403) - جلسه 85
• فقه العروة- اجتهاد، تقلید، مرجعیت و زعامت (1402-1403) - جلسه 107