header

خارج فقه سیاسی (1402-1403) - جلسه 7

ادامه رصد ادله نقلی
استفاده از توقیع معروف اسحاق بن یعقوب
این روایت برای اثبات ولایت مطلقه فقیه استناد شده
دلالت روایت بر این مطلب ناتمام است
چنانکه بر مطلب مورد بحث ما هم دلالتی ندارد
روایت بعدی مقبوله ابن حنظله است
این روایت نیز بر مطلب مورد نظر ما دلالت ندارد

خارج فقه سیاسی براساس کتاب فقه سیاسی جلد1 (1402-1403) - جلسه 7

جواب دلیل عقلی بر عدم جواز تشکیل حکومت در عصر غیبت براساس شریعت
1. مفسده مورد اشاره لازمه جداناپذیر حکومت نیست
2. ادعای غالبی بودن نیز ثابت نیست
3. در احکام عقلی غلبه فایده ندارد زیرا موضوع و مناط یکی است
4. به مدیریت صاحبان قدرت نیز وابسته است
5. حکومت براساس شریعت دارای آثار مثبت بسیاری است
6. ...

خارج فقه سیاسی (1401-1402) - جلسه 7

خارج فقه سیاسی (1401-1402)

اشکالات بر متن دراسات فی ولایة الفقیه
1. اگر مشروعیت حکومت بر مردم را به رأی ایشان دانستیم باید به قرار بین مردم و حاکمیت هم در اعتراض بر حکومت توجه شود. قهراً صرف فساد اساسی حکومت تنها مجوز اعتراض نخواهد بود.
2. آن چه گفته شده ضمانت اجرا ندارد. در شریعت مطهر راه های اعتراض گسترده تر دیده شده است. نقل کلام پوپر فیلسوف انگلیسی که دموکراسی به معنای حاکمیت مردم نیست؛ مردم یا اکثریت هیچ گاه حکومت نکرده‌اند باید به حق عزل و اعتراض توجه کرد و ...
3. تکیه بر صدور معصیت در عزل حاکمان کافی نیست باید تکیه بر عدم رعایت مصلحت ملت و امت هم کرد.
4. نصیحت در کلام پیامبر صلی الله علیه و آله صرف موعظه نیست بلکه خیرخواهی است.
تلاش ائمه علیهم السلام بر بالا بردن حق اعتراض مردم بر حاکمان- کلام معاویه در این باره- قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و سازکار اعتراض مردم.

خارج فقه سیاسی (1400-1401) - جلسه 7

جلسه هفتم 1400 - 1401
جلسه سی و پنجم 1399 - 1401
جلسه پنجاه و نهم 1398 - 1401
تیعن سوم
در جامعه باید احکام اسلام پیاده شود و این کار فقیه است نه مردم
نقد تعین سوم
احکام اسلام همه شئون مردم را فرا نمی گیرد
دوگانه رای مردم برای امور الناس و ولایت فقیه برای اجرای احکام یعنی امر الله
مردم بر شئون خود مسلط هستند و اصل عدم ولایت است
البته چارچوب های شرعی باید مراعات شود و این نظارت فقیه را می طلبد
بیان برخی از مشکلات مراجعه به آرای مردم و پاسخ به آن اشکالات
نباید شبهات عارضی را به حساب ذات مراجعه به رای مردم گذاشت
قبول مرز های جغرافیایی