حدیث عن الامام علی علیه السلام: ان جمیع القرآن فی باء بسم الله و انا نقطة تحت الباء.
حدیث: أن اسرار القرآن فی الفاتحة و اسرار الفاتحة فی البسمله و اسرار البسملة فی الباء و اسرا البائ فی نقطتها.
در قبال این دو حدیث دو موضع مختلف داریم: موضع انکار و موضع توجیه.
مثلا گفته شده:این دو حدیث و امثال آن از پیامبر صلی اللع علیه و آله و اصحاب او نرسیده و نا معقول است و باعث می‌شود که بیان بودن برای همگان زیر سوال برود.
اقول:جواب این استدلال سست معلوم است.
در توجیه این حدیث بیاناتی به منصه ظهور رسیده است مثلا گفته شده:
1. همه موجودات در نقطه باء جمع-که نقطه بسیطی است-است و بشر زیر نظر و سلطه نقطه باء است... .
این بیان از دو جهت اشکال دارد که در درس توضیح داده شده است.
2. باء به معنای ظهور است و اولین ظهور و تعیّن ولایت احمدی-علوی است... .
3. اگر سببیت نبود قرآن نبود و باء مبین سببیت است و آن چه به باء معنا می‌دهد باء هست و انسان کامل است که معنا و هدف می‌دهد به خلق.
اسم الله:اسم در لغت و عرف-طرح شبهه-پاسخ به شبهه

ادامه شروط تفسیر:
1. ندادن سوبسید و تقدیر گرفتن های بی بنیان (ذکر نمونه)
2. زائد نا انگاری (ذکر نمونه)
3. تأسیس نکردن قاعده نمای بی بنیان یا توسعه دادن نا موجّه و بدون دلیل قواعد با بنیان به دلیل عدم قدرت بر تقسیر صحیح (ذکر نمونه)
4. طهاذت روح و تزکیه در تفسیر مراحل بلند

تفسیر آیه 116«و قالوا اتخذالله ولداً»
تفسیر «قانتون» به قنوت در تکوین و تکون و در ظرف اختیار و شعور ... ادلّ آیات شاید آیه 18 از سوره حج باشد.
تفسیر آیه 117« بدیع السموات و الارض و اذا قضی امراً...»
معنای ابداع - بدیع وصف سموات یا وصف مبدِع و ترجیح دوم بر اول - اضافه به فاعل یا شبه مفعول به - اشتباه متن جوامع با اعراب گذاری مرحوم گرجی.
شبهه ماتریالیست ها و پاسخ به آن - خلق بعد العدم نه از عدم

نکاتی از آیه 62 سوره بقره (ان الذین آمنوا و الذین هادوا... )
از آیات پر بحث قرآن است.
1. در آیه 17 از سوره حج مجوس نیز آمده اما مفاد آیه غیر از مفاد آیه مورد بحث است.
2. در آیات از بودیزم صحبت نیست. در این زمینه تحقیق شود.
از مرحوم محمد تقی جعفری احتمال بودن از اهل کتاب را دیده‌ام به هر حال جای تحقیق دارد.
3. برخی مفسّران چون طبری در تفسیر جامع الجوامع برخی سوبسیدها را به آیه داده‌اند که جای نقد و ایراد دارد.
4. مفاد آیه آن گونه که برخی استفاده کرده پلورالیزم و تکثرگرایی و صراط های مستقیم در نمی‌آید. قرآن بر صراط مستقیم دلالت دارد نه صراط ها چنان که آیات دیگر قرآن بر عدم پذیرش غیر از دین اسلام بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله دلالت دارد.
آزادی در تکوین است (کهف 29 و انسان 3) نه در دین.
دیده شود آیات 29 از سوره توبه و 85 از آل عمران و 6 از بیّنه.