نقد تمسک به مذاق تا حدّ تخصیص اطلاقات و عمومات و ردع سیره
تحلیل کلام محقق خویی: 1. وظیفه تستر است 2. مرجعیت منافات دارد.
نقد اول: مذاق لبی است و باید به قدر متیقن از آن را گرفت. مثلا گفت: مرجعیت زن اگر مستلزم اختلاط و منافات با امور بیتیه باشد اشکال دارد یا گفت: برای مردان اعتبار نداشته باشد و برای زنان اعتبار داشته باشد.
یا گفت: امروزه کارها در خانه پشت میز انجام می‌شود و امور خانه نیز حفظ می‌شود.
نقد دوم: وظیفه مرغوبه که محقق خویی می‌فرماید یعنی چه؟!
نقد سوم: آیا هر نوع مرجعیتی «رئاسة للمسلمین» است؟ آیا این را ایشان در مورد مردانی که مرجعیت دارند و صلاحیت ریاست مسلمین را ندارند، می‌فرماید؟
نقد چهارم: نسبت به امام جماعت نشدن را بعداً می‌گوییم. آن را دلیل مستقلی قرار دهید اگر به آن معتقد هستید و اگر نیستید آن را اصلا نیاورید! فقه شما هم که فقه ریاضی است نه تجمیع ظنونی!
نقد پنجم: با چه نگاه به زن این مطالب را به شارع نسبت می‌دهید آیا رفتار شارع در طول تاریخ این گونه بوده است؟

شرح مساله 25 و 37: تقلید غیر جامع کلا تقلید است - وجوب عدول و حال اعمال سابق کلا تقلید است.
وجوب تقلید از اعلم علی الاحوط. نسبت مساله 7 و 16 نسبت عام به خاص است به مبانی مساله باید توجه شود.
مثلا آیا در تقلید استناد لازم است؟
تعلیقات مراجع معاصر بر متن عروه:
تفصیل محقق عراقی و نقد آن
توضیح اطمینان و حکم آن

درس اخلاق - نکات خطبه متقین : منطقهم الصواب
بحث اول شرح مساله 59 با 5 تعارض:
1. نقلین - تساقط
2. بینتین - تساقط
3. نقل و سماع - تقدم سماع
4. ما فی الرسالة با سماع - تقدم سماع
5. ما فی الرسالة با نقل غیر - تقدم ما فی الرساله با امن از غلط
بحث دوم: با فرض اعتبار این طرق لولا التعارض و بعد از تحقق واقعی این ها نه مثل ما فی الرساله قبل از ملاحظه
بحث سوم: مرجح عارضی از خارج وجود نداشته باشد مانند: نقل دوم و اول با احتمال عدول
تعلیقه ها:
1. موارد مختلف است
2. اطمینان حاصل از مبادی عقلائیه معیار است
3. تقدم اوثق 4. تخییر با تساوی نه تعارض
5. تقدم رساله اگر بخط خودش باشد
6. ...

برخی تلاش ها از قائلان به عدم اعتبار غیر از تمسک به سیره و اطلاق بعض الادلة
1. قیام سیره بر رجوع به رجال لعدم وجود زن مجتهده جامع شرائط بوده است.
2. انصراف ادله به رجال بدوی است که اعتبار ندارد.
3. ذکر رجل از باب تغلیب است نه انحصار
نقد و بررسی ادله:
1. نقد ادله عدم اعتبار: تا ادله اعتبار پاسخ داده نشود ادله اعتبار به نتیجه نمی‌رسد؛ چون نهایت آن ادله در حد اقتضاء است که می‌تواند با مانع (ادله اعتبار) مواجه شود.
البته ادله اعتبار همگی در اطلاق بعض الادله و سیره‌ی مورد اشاره منحصر نیست،شاید در ادامه به ادله محکم تری استشهاد شود. باید صبر نمود.
2. نقد ادله اعتبار به ترتیبی که اشاره شد؛
أ. ذکر رجل در معتبره ابو خدیجه خصوصیت را ثابت نمی‌کند - جالب این که محقق خویی در مبانی تکملة المنهاج خصوصیت می‌فهمد(ج1/ 10) و در تنقیح (ج2/ 225) ردّ می‌کند.
باب قضا را نباید به باب افتا مقایسه نمود، چون دلیلی ندارد.
اقول: شاید گفته شود: مقایسه صحیح است لکن اصل دلالت معتبره بر اعتبار و این که امام علیه السلام در مقام بیان این جهت باشند، قابل قبول نیست، و در مقبوله ابن حنظله « ینظران من کان... » دارد و چون مثبتین هستند تقییدی در کار نیست.
ب. نقد بر سیره گذشت متشرعه بشرط لا نبوده‌اند.